The Wave Pictures - If You Leave It Alone

Moshi Moshi

 

 

 

Opener en titeltrack If You Leave It Alone op de nieuwe van The Wave Pictures doet wat denken aan Opening Night van dEUS. Een bezwerend baslijntje, een fijne melodie daarover en wat blazers die het deuntje een koperkleurtje geven. Maar waar Antwerpens finest in de loop van die song resoluut voor de woelige wateren kiest, blijft dit Britse combo liever gezellig voortkabbelen, op sleeptouw genomen door de bas.

Door radicaal te kiezen voor zo’n repetitieve aanpak en die vervolgens in te vullen met banjo’s, blazers en meerstemmigheid creëert The Wave Pictures een behoorlijk eigen geluid, en dat is positief. Er zit een streep Woven Hand in, de combinatie van meerdere stemmen en trompet in het refrein van My Kiss is krek Beirut en de krassen in de wat zeurderige stem van zanger David Tattersall doen dan bij momenten weer denken aan een verwijfde versie van Bonnie ‘Prince’ Billy. Ook de koortjes die net naast de maat zingen, lijken van deze baardige bard gepikt – beste voorbeeld daarvan is Come On Daniel.

Het resultaat van dit alles is een soort kampvuurmuziek, die echter weinig weet te beklijven. Muzikaal zit het weliswaar snor, maar de band weigert te kiezen tussen vrolijke folk en mistroostige americana, waardoor enige inleving heel moeilijk is. ’t Is een nogal vrijblijvend geluid dat braaf binnen de lijntjes kleurt, en dat je bijgevolg bent vergeten eenmaal de plaat ten einde is. Leuk zolang het duurt, maar zonder weerhaakjes, weemoed of enige boodschap die het onthouden waard is.

De grootste stoorfactor van deze groep is de stem van Tattersall, die om de haverklap overslaat – een gruwelijke gimmick, zoals we ons herinneren uit de tijd van The Cranberries. Zo’n tic is een drietal songs te verdragen, maar deze plaat telt helaas twaalf nummers en dat is echt te veel van het goede.

Bovendien probeert Tattersall in zijn teksten ook een eigen universum te creëren – vooral bevolkt door dieren als kikkers, spinnen en vissen – maar het klinkt nergens grappig of goed gevonden. Waar South San Gabriel er zowaar in slaagde een concept-cd te maken over een kat ('The Chronicles Of Carlton') en Eels met een faux sérieux maar overtuigend zong over I like birds en Tiger in my tank,  krijg je hier de indruk van een geforceerde poging om de magisch-realistische dromer uit te hangen. Nee, net als de stem van de zanger, slaan wij graag over – in dit geval deze plaat.