The Wild Feathers - Sirens
New West Records
Vanuit het verre Nashville, Tennessee komen The Wild Feathers aangevlogen. En dan weet je meteen dat ze een dor woestijnzand en de “c” van countrymuziek met zich meedragen. In zijn vijftienjarige carrière heeft de band dan ook het voorprogramma mogen verzorgen van onder meer Willie Nelson en Bob Dylan. De vijf countrymen hebben echter geen oogkleppen op en verbreden hun muzikaal palet richting bluesrock en americana, waarbij ze zelf invloeden van The Band of The Eagles parafraseren. Laat het geen wonder zijn dat je al die dingen ook netjes op de vijfde langspeler van de band terugvindt.
Met zo’n dertig songschetsen reisde de band naar L.A., om onder de vleugels van Shooter Jennings tot een album te komen met tien songs. En daar wringt meteen een beetje onze laars van slangenleer. Want we weten het niet helemaal met deze ‘Sirens’. Wat ons betreft schiet het album zowat alle kanten uit, maar nooit echt met scherp. Zo komen we zelfs wat Brits klinkende indiemuziek tegen met echo's van Prefab Sprout (Pretending), futloos slepende country ballads (L.A. Makes Me Sad met de veelzeggende tekst “Take me back to Texas, take me back to Austin”) tot stevige bluesrockers waarbij het soms technisch erg sterke soleerwerk van Joel King vreemd genoeg naar de achtergrond werd weggemixt (Comedown).
Nergens komen we echter de echte originele identiteit van de band tegen. De songs schieten zowat alle kanten uit, zonder echte samenhang of opbouw overheen de plaat. Verder moeten we wat zoeken naar originaliteit – zelfs het rockende Comedown blijft maar teren op eenvoudige tekstuele herhaling en zijn oooh-oooh-oooh backing vocals. Let op, het is niet slecht hoor, waar The Wild Feathers mee afkomen. Vaak netjes in drie stemmen, met een mooie basismelodie en een subtiel ondersteunend Hammondorgel of dragende baslijntjes. Met de duidelijke boodschap dat de band zowat alle substijlen binnen zijn country- en blueskader de baas kan, wat volgens ons dus net een zwakte op dit album is. Maar waar is het “wild” nu naartoe op dit harmonieus gepolijst plaatje? Die uitbundige sfeer en de energie die we terugvonden op het debuut van de heren of zelfs bij de vele akoestische 'Live Room Sessions' die we op YouTube terugvonden… Die liggen nog in Nashville, Tennessee vrezen we.
Oh ja, en om ons getemperd enthousiasme meteen ook weer te ontkrachten: luister wat ons betreft maar eens naar de bloedmooie onhaastingsballade Slow Down. Los door het hart!