Them Crooked Vultures - Them Crooked Vultures

Sony BMG

Afgelopen zomer was er heel wat te doen over de aangekondigde surpise-act op Pukkelpop. Er werd gespeculeerd, er werd geroddeld, en uiteindelijk betrad Them Crooked Vultures het podium: de Heilige Drievuldigheid met Josh Homme (QOTSA, Eagles of Death Metal, Kyuss), Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters) en John Paul Jones (Led Zeppelin). Wie een ticket had, kan er over tien jaar wellicht nog over stoefen.

Een slimme zet natuurlijk van Chokri én van het management van de fel bewierrookte band. De marketingmachine draaide op volle toeren, en de weken voor én na Pukkelpop ontpopte Them Crooked Vultures zich tot een veelbesproken topic aan menig cafétoog. Nu de eerste plaat er is, zal dat niet veel anders zijn.

Dat titelloze debuut opent onverwachts tamelijk lief met No One Loves Me & Neither Do I, zodat de luisteraar even op het verkeerde been wordt gezet. Totdat Bompa Basgitaar ergens halverwege invalt. Dan weet je meteen wat het vaste recept van deze plaat zal worden.

Them Crooked Vultures is en blijft overwegend stonerrock. Je hoort ook veel meer QOTSA dan Foo Fighters of Led Zep. Een échte mengeling in de zin van 'Led Stone Age Fighters', is het niet geworden. Maar het klinkt tenminste pittig en het is ook duidelijk dat hier drie rasmuzikanten in het spel zijn.

Zo gaat het vlotjes verder naar nummer twee, Mind Eraser, No Chaser, een hoogtepunt op de plaat. Dat heeft alles te maken met de stemmen en minder met de instrumenten. Het is namelijk heerlijk om te luisteren naar Josh Homme die in de background versterkt wordt door Dave Grohl. Iets wat elders op de plaat nog wel gebeurt, maar minder doorgedreven. En dat vinden wij een beetje een gemiste kans.

Er wordt heel wat geramd op de gitaren en de drumvellen, zoveel is duidelijk. Het is ook verhelderend dat de groep de lyrics in het bijhorende booklet volledig uit de doeken doet. De geoefende luisteraar kan dus gerust de juiste woorden meelippen, in plaats van de fonetische toer op te gaan.

En over teksten gesproken, er zitten werkelijk pareltjes van zinnen verstopt in de herrie. Op Warsaw Or The First Breath You Take After You Give Up zingt Homme de onsterfelijke woorden "Feel like a no-tell motel painting out of place". Echt vrolijk is het niet, maar het klinkt!

Them Crooked Vultures wil zoveel zeggen als 'die oneerlijke gieren'. Het booklet is dan ook rijkelijk bedeeld met afbeeldingen van gieren in de stijl van 'Reservoir Dogs'.

Imago? Check. Sterke nummers? Check. Fantastische muzikanten? Check. En net om al die redenen hadden we toch nog een streepje meer verwacht. Of misschien spelen die huizenhoge verwachtingen hen dan toch parten. Een lekker tussendoortje dus, maar geen hoofdschotel.