Thus Owls - Turning Rocks

V2

De ontstaansgeschiedenis van Thus Owls is een liefdesgeschiedenis. De twee protagonisten ontmoetten elkaar op een tournee van de Canadese band Patrick Watson met het Zweedse Loney Dear als voorprogramma. Niet lang daarna waren Simon Angell en Erika Alexandersson een koppel en maakten ze samen (experimentele) muziek. Dat leverde sinds 2009 drie albums op waarvan dit het laatste is.

Sinds de vorige, ‘Harbours’, is er heel wat veranderd. Erika verhuisde van Zweden naar Montreal en de band veranderde van samenstelling. Dat is er aan te horen: de experimenteerdrang is verminderd en ook de folky en jazzy kant is op de achtergrond geraakt.

Wat er in de plaats kwam? Een volle, (soms iets te) barokke alt-popsound, die doet denken aan een mix van Florence And The Machine en Beach House, maar dan wel rafeliger, ruwer en spookachtiger.

Het begin is fantastisch, al zullen alle Kate Bush-fans wel vinden dat As Long As We Try A Little klinkt als een doorslagje. Zeker in het begin zou je Erika’s ietwat hese en toch ijle zang, enkel ondersteund door piano, zo op het verkeerde been gezet kunnen worden. En zelfs aan het eind, wanneer het allemaal wat experimenteler wordt en Simon Angell zijn huilende gitaar erbij haalt, ontsnap je niet aan de referenties naar ‘The Dreaming’.

How In My Bones heeft een totaal andere, lichtere sfeer al gaat het over verlies en zo volwassen worden, maar hoe verschillend ook, toch is er tussen alle nummers een verband. Erika Angell liet zich voor haar teksten inspireren door verhalen, die allemaal verbonden zijn met Orust, het plaatsje waar ze opgroeide. Uit die verhalen van haar grootmoeder leerde ze dat menselijke emoties door de eeuwen heen onveranderd bleven, ook al veranderde de wereld sindsdien drastisch. Dat is meteen ook het thema van het voorbij denderende Bloody War: iedereen moet dezelfde oorlog uitvechten.

Hoe universeel de teksten ook mogen zijn en hoezeer de experimenteerdrang deze keer beperkt blijft tot enkele uitspattingen in de outro’s, toch is dit zeker geen hapklare brok muziek. Dit is een plaat waar je echt een paar keer voor moet gaan zitten, tekstvel bij de hand en oren gespitst, om in de wall of sound de rijke details te ontdekken. Aanvankelijk zullen de minder rijk gearrangeerde songs tot je favorieten behoren, maar geleidelijkaan ontdek je dan de pracht van bijvoorbeeld Ropes met dat gierende orgel.

‘Turning Rocks’ is al een tijd uit, maar had die tijd nodig om te rijpen. De oogst is er niet minder om.