Tiga - No Fantasy Required
Counter
Tiga waagt zich nog eens aan een album, pas zijn derde in een carrière die toch al vlotjes twee decennia overspant. De Canadese labelbaas van onder meer Turbo Recordings richt zich dan ook voornamelijk op het dj’en, want voor een album noemt hij zichzelf te perfectionistisch. Als er dan tussendoor al eens werk uitkomt, is het in de vorm van een puike single die meer dan vaak uitgroeit tot een bescheiden hit in de meer populaire vlaktes der techno.
Enkele van die laatste treffers (Plush, Bugatti, Don’t Break My Heart) zijn ook hier aanwezig, maar worden – geheel zoals zijn dj-stijl – netjes voor op het eind gehouden. Sommigen verdenken hem er zelfs van sets in het begin zo monotoon te houden dat er op het einde met geringe moeite een waar feest losbarst.
Dit album doet eveneens aan opbouwen en er wordt dus met zacht geroffel opgestart. De titletrack en Make Me Fall In Love (met een kwak meer punch en een gorgelende synth) zijn voor fans van stompende techno wellicht nog iets te flets, terwijl het ons inziens best goede nummers zijn. Goed gelachen ook met eerste hoogtepunt 3 Rules, over het hoe en wat – of vooral wat niet – te doen tijdens het dansen (Nooit je handen in de lucht!) en daten (Een gebroken tand? Niet fixen!). Het lijkt een verlengstuk van zijn al even hilarische Twitter-account. Having So Much Fun en - obligatoir bij Tiga - ballad Tell Me Your Secret zijn mindere noten, maar niet in die hoedanigheid dat ze het feestje komen verpesten.
Alle vocals zijn opnieuw door de Canadese ijdeltuit zelf ingezongen of gefluisterd. Of zijn beats evenzeer van eigen makelij zijn is maar de vraag. Elke artiest heeft zijn eigen signaturesound en – goddank – evolueert die door de jaren heen. Bij Tiga lijkt die enkel te verschuiven per compagnon de route. Zo werden eerdere albums ingeblikt met Jesper Dahlbäck of de Dewaele-broertjes en is nu Matthew Dear, of tenminste diens alter ego Audion, de mentor. Drie voorbeelden, drie keer een wel heel grote gelijkenis.
Neem nu het gezapige Always. Vibrerende techno die geen trap te veel zal doen maar je wel meesleurt in een soort van nachtelijk sfeertje. Planet E zorgt dan weer voor een ware rave, maar wel de meest nette en classy rave waar je ooit op aanwezig was. En wat met afsluiter Blondes Have More Fun, een liefdesnummer zoals Matthew Dear ze wel vaker uit de mouw schudt. Alleen is het hier in de Tiga-versie. Niet slechter, niet beter, anders.
Dit plaatje vertoeft nu al enkele weken in de wagen en het is er uiterst geschikt voor. Het is geen pièce d’oeuvre en het vergt geen torenhoge focus, maar is o zo fijn om er nachtelijke kilometers mee te vreten en tig keer op repeat te laten passeren. Well done, Tiga.