Tin Spirits - Scorch

Esoteric Antenna

Toen Tin Spirits in 2011 hun visitekaartje ‘Wired to Earth’ presenteerden, wisten we meteen dat er voor dit kwartet uit Swindon een mooie toekomst in het verschiet lag. En omdat we ons bij daMusic zelden vergissen (Zwijg, ironie!), is ‘Scorch’ een wonderlijke plaat geworden. Hier worden de dubbele gitaren en harmonieën gecelebreerd.

Weinig snarenplukkers weten zoveel engagement in hun akkoorden te leggen als Dave Gregory. Tin Spirits is dan ook vooral zijn groep. Na negentien jaar en twaalf studioalbums met XTC vond hij nieuwe uitdagingen in de h-Band van Marillion-zanger Steve Hogarth en Bournemouth proggers Big Big Train. Maar Tin Spirits is naar eigen zeggen de band die zijn muzikale leven redde.

Dat doet geen afbreuk aan de verdiensten van The Hi-Fidels, de groep met zanger-bassist Mark Kilminster, drummer Douglas Mussard en Australische import Daniel Steinhardt (Gregory’s tegenhanger op de gitaar). Marillion-fan Kilminster werd uit twintigduizend kandidaten gekozen als leadzanger voor Stamford Amp, het huisorkest van de BBC1 The Saturday Show in 2001. Mussard was ooit Ringo in de tribute band Ludwig Beatles. Steinhardt (TheGigRig) vroeg Gregory in 2008 om mee te spelen in The Hi-Fidels, en de kiem voor Tin Spirits was gelegd.   

Na het spelen van gitaargeoriënteerde progcovers besloot men een stap verder te gaan. Eén cover haalde het debuut ‘Wired to Earth’ (Back in NYC van Genesis), maar voortaan zou alles in het teken staan van de eigen songs. ‘Scorch’ is het voorlopige zenit van deze ontwikkeling. Geen album in 2014 klinkt zo progressief zonder toetsen, terwijl een popsensibiliteit schaamteloos komt langsgefietst.

Twee jaar ambachtelijk vakmanschap is erin geslopen, waarna producer Paul Stacey (Black Crowes) deze sonische ervaring op de oude manier mixte, met de vingers op de faders. De 6- en 12-string gitaren en de vocale harmonieën omspoelen je als een weldadig bad. De zwijmeldronken tonen van de instrumentale opener Carnivore, de aanstekelijke melodieën van Summer Now en Old Hands en de introspectie van Little Eyes leiden als vanzelfsprekend naar de progressief-pastorale epic Garden State.