To Arms Etc - Corner Games

Bronzerat

Wie iets zoekt achter de naam van de groep – een verwijzing naar een nummer van muzikaal omnivoor Serge Gainsbourg – komt bedrogen uit. Van reggae of chanson is op deze plaat immers geen spoor te bespeuren. Maar het Engelse To Arms Etc heeft met ‘Corner Games’ wel andere troeven achter de hand.

Trouwens, dat “Engelse” klopt slechts gedeeltelijk. De voornaamste songschrijver en zanger-toetsenist van To Arms Etc, de man met de wel degelijk Engels klinkende naam Charles Campbell-Jones, is geen Engelsman, maar komt van Down Under. En misschien is het dat wel wat deze band zo anders maakt.

Net zoals de inwoners van Australië een samenraapsel van verschillende culturele achtergronden zijn, is deze cd een ratjetoe van invloeden, gaande van gewaagd en experimenteel (Kids In The Sticks) tot eenvoudig en bloedmooi (Berries).

De rode draad doorheen de meeste songs is de piano, die in geen enkel nummer valt weg te denken. Verder is de instrumentatie behoorlijk traditioneel: gitaar, drums en bas (ook nog eens door Campbell-Jones gehanteerd). Maar de instrumenten mogen dan wel klassiek zijn, de songs zijn dat allerminst.

Opener Berries doet je meteen de oren spitsen. De opbouw is haast magisch en je wordt dan ook meteen betoverd. De band weet die betovering bovendien op een of andere onverklaarbare manier zeker vijf liedjes lang vol te houden.

Kids In The Sticks wordt opgeschrikt door helse, wat atypische gitaren, die nog even blijven nazinderen op je trommelvliezen. All Showed Up wordt dan weer getypeerd door de vocale harmonieën die in het refrein om je aandacht smeken.

Helaas blijven wij vanaf M.B.F.F. echter een beetje op onze muzikale honger zitten. De voorganger, instrumental Super-Radiance, is nog leuk, maar daarna lijken de songs ons als droog en los zand door de vingers te glippen. De aandacht dwaalt af, ook al wordt er nog zo wanhopig geprobeerd.

Wat wel van schrikwekkend hoog niveau blijft, zijn de teksten. Of wanneer hebt u voor de laatste keer lyrics van het niveau van “Do you think it's a contradiction when mathematicians find religion and talk of ‘God’s design’?" gehoord. Steeds opnieuw weet Campbell-Jones daarmee de luisteraar over de streep te trekken.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat deze plaat ooit de status van voetnoot zal overschrijden, maar feit blijft dat ‘Corner Games’ zowel tekstuele als muzikale pareltjes bevat. En die rechtvaardigen zonder twijfel de aankoop van dit plaatje.