Tobias - Leaning Over Backwards

Ostgut

We zijn blij te merken dat niet alle elektronische muzikanten dezer dagen hun muziekjes uit Ableton of Reason knijpen. Tobias Freund weet nog hoe echte instrumenten eruit zien en dat merk je ook aan ‘Leaning Over Backwards’. Zijn minimale techno klinkt minder clean en afgeborsteld dan we tegenwoordig vaak te horen krijgen. Dat de man al een cv van twintig jaar met zich mee zeult, zal daar hoogstwaarschijnlijk wel mee te maken hebben.

Leaning Over Backwards



Als je naar dit album luistert, zou je niet meteen vermoeden dat hier dezelfde persoon achter de knoppen zit die ook het studiowerk bij eightieslegendes Meat Loaf en Milli Vanilli verrichtte. De Duitser wist blijkbaar al snel dat hij zijn eigen weg zou moeten bewandelen om zijn muzikale honger te kunnen stillen. Onder pseudoniemen als Pink Elln, Phobia, Metazone en samenwerkingsverbanden als NSI, Sieg Über Sie Sonne en Odd Machine leefde hij zich de afgelopen jaren alvast naar hartenlust uit.

De nummers op ‘Leaning Over Backwards’ schipperen dan ook tussen elektronische avantgarde (Observing The Hypocrites, She Still Calls Me Mister), strakke pompende techno (Party Town, Skippy, Free No. 1) en duistere ambient experimenten (Voices Told Me To Do That, Now I Know). Soms klinkt Tobias’ werk zeer repetitief, op andere moment meer melodisch. De kilte van zijn elektronische apparatuur neemt hij vaak over. Naar een warme groove is het dus vaak ver zoeken.

Op The Key krijgen we een kort oldschool elektro/detroit techno moment voorgeschoteld. Voor die sound doet Tobias beroep op Uwe H. Schmidt, beter bekend als Atom™ of Señor Coconut. In elk geval is dit interessant materiaal voor zowel elektronicatechneuten als voor partyharders. Op andere momenten klinkt de muziek zeer gesloten en kunnen we het pad maar moeilijk bewandelen. Wie graag gezellig vanuit de luie zetel muziekjes beluistert is er aan voor de moeite want dit album zet je niet zomaar even voor de gezelligheid op.

Wie door die donkere krochten heen raakt, zal op een merkwaardig auditief landschap stoten dat vol ondefinieerbare geluiden hangt. Het ene moment worden we de kast op gejaagd. Op andere momenten - hoewel die zeldzamer zijn - worden we op rustgevende tonen weggeleid.

Als u weet wat u in huis haalt, dan zal u er ongetwijfeld plezier aan beleven. Maar denk maar niet een makkelijke dansvloerbom op de kop te tikken. Voor liefhebbers van het betere elektronica / minimal-technowerk die een stevige duik in dit onaardse wereldje zien zitten.

15 augustus 2011
Koen Van Dijck