Tom Freund - Collapsible Plans

Surf Road Records

"De beste vrienden komen langs de achterdeur.", zei een legendarische wijsgeer ooit. Niet zo bij Tom Freund. Zijn muzikale vrienden maken hun opwachting door de grote poort. 'Featuring Jackson Browne and Ben Harper' staat er op de cd-hoes te blinken. De heren leveren ook een gesmaakte bijdrage op 'Collapsible Plans', maar het is toch vooral Tom Freund zelf die de pluimen voor een oerdegelijke plaat op zijn hoed mag steken.

Collapsible Plans



Tom Freund is geen grote naam. Maar dat hij raspaarden als Ben Harper en Jackson Browne kan strikken voor zijn vierde album, is het beste bewijs dat er heel wat talent schuilt in de Amerikaanse singer-songwriter. Harper, vriend en generatiegenoot van Freund, speelt en zingt niet alleen mee op de meeste nummers, maar kroop ook achter de knoppen als producer. Zijn modus operandi herken je ook nadrukkelijk in de twee openingssongs. In het titelnummer gaat dat nog goed, maar op Comfortable In Your Arms klinkt het allemaal wat lijzig en ongeïnteresseerd.

Tom Freund pikt op zijn vierde plaat enkele oude nummers terug op en geeft ze een nieuwe, mooiere invulling. Copper Moon vormt zo een eerste hoogtepunt: rijkgeschakeerde muziek, waarin dat lijzige toontje van de zanger, geruggensteund door Jackson Browne, plots voor diepgang zorgt. Eigenlijk vormt dit het échte startschot van de plaat.

Wat volgt, is een selectie aardige songs waarin Tom Freund bewijst dat hij als muzikant tot volle wasdom is gekomen. Het muzikaal minimalistische Can't Cry Hard Enough is bloedmooi in al zijn eenvoud. Ook het door een ukelele gedreven Queen Of The Desert toont dat less vaak more is. Why Wyoming bewijst dan weer dat gastmuzikanten soms ook écht een meerwaarde kunnen betekenen en niet louter mooi op het palmares van je plaat staan.

Verder staan er dan wel geen pareltjes meer op 'Collapsible Plans', maar de nummers kabbelen rustig voorbij zonder te vervelen. Tom Freund levert een pretentieloos plaatje af en dat weten wij wel te smaken. Zijn vrienden hebben de weg dan misschien wel voor hem geplaveid, ze mogen toch trots op hem zijn.

1 februari 2009
Bjorn Borgt