Tom Odell - Long Way Down

Sony

Weinig artiesten die zo een tegenstrijdige reacties uitlokken dezer dagen dan Tom Odell. Voor de ene is hij the big next thing, voor de ander een arme misleide wannabe. Wij vonden zijn monsterhit Another Love al van een meer dan degelijk niveau en hadden in de AB een tijdje geleden al mogen vaststellen dat de 22-jarige Brit voldoende sterk materiaal in huis had om geen one hit wonder te zijn. Dat materiaal staat nu op zijn debuutalbum ‘Long Way Down’.

Er zijn nog signalen die al in de richting van een toptalent wezen: Tom Odell stond ondermeer in de longlist van de ‘BBC Sound of 2013′, hij won in Groot-Brittannië de prestigieuze ‘Critics Choice’ en hij studeerde aan het ‘Institute of Modern Music’ in Brighton. Als we alles optellen kan de conclusie enkel in Odell’s voordeel zijn.

Odell beschikt bovendien over een dijk van een stem die zijn muziek zo karakteristiek maakt. Als we die stem moeten typeren kiezen gaan we voor een mengeling van weemoed, bezieling en een subtiel kraakje.

Another Love kennen we uiteraard allemaal. Deze hit begint als een stille pianoballade, maar groeit tot een open song met achtergrondkoor en alles erop en eraan.

Opvolger Hold Me start direct een aantal versnellingen hoger, maar blijft wel teren op een sterke melodielijn en de stem van Odell. De song wordt gedragen door een dijk van een meezingbaar refrein.

Ook in een ingetogen ballade blijft Odell overeind. In Sense heeft hij niet veel meer nodig dan stem en piano. Het achtergrondkoortje van in Another Love komt naar het einde toe voor een klein beetje geneuriede ondersteuning zorgen.

Doorheen de hele plaat blijft Odell de krachtverhoudingen tussen zijn stem en de begeleiding, waarvan de piano het voortouw neemt, op een boeiende manier aftasten van extreem zacht en minimaal tot uiterst luid en uitbundig en vaak wisselend binnen een en dezelfde song. Songs als I Know, Sirens, Grow Old With Me zijn daar mooie voorbeelden van.

Als meest waarschijnlijke volgende meezinger selecteren wij Till I Lost. Deze song begint met enkel piano en stem, maar reeds na enkel maten valt de begeleiding behoorlijk stevig in. In het refrein barst de song helemaal open in een euforisch ge-oooh. Als Odell al met Coldplay vergeleken werd in het verleden is dit in deze song het meest te rechtvaardigen.

Odell levert met ‘Long Way Down’ een intens debuut af. De creativiteit en het talent zijn overduidelijk aanwezig en resulteert in een debuut op U tegen te zeggen. De mensen die Odell aanzien als een wannebe waren duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt, maar het is hen vergeven.