Trike - Trike & The Vikings

Cheap Satanism Records

Het Canadese Trike is de creatieve uitlaatklep van het duo Xania Keane en Stephen Taylor. Zelf omschrijven ze zich als een “fun band”, en dat wordt ook bevestigd wanneer je hun videoclips of het hoesontwerp bekijkt en naar hun teksten luistert. De twee lijken zich eindeloos te amuseren, en ‘Trike & The Vikings’ bewijst dat daar ook nog eens bevorderlijke dingen uit voortkomen.

Synthpop is het basisingrediënt van Trike. De synths huppelen olijk rond, als ontsnapt uit een muziekdoos. Vaak doen de nummers ons denken aan de Fm Belfast-vrolijkheid, die soms gevaarlijk balanceert tussen entertainend en enerverend.

Gelukkig weet Trike de meeste van zijn nummers spannend genoeg te houden, zodat ze niet na een tweede keer gaan vervelen. Enkel naar het einde toe verliezen we telkens de draad en wordt het moeilijk om onze aandacht erbij te houden. Dit plaatje hengelt nu eenmaal als een schreeuwerige kleuter constant om aandacht.

En toch is het zeker de moeite om je oor even te laten hangen bij Zomby Tragedy, waarin trancy synths door een viooltje worden vergezeld. Of Flowers With Viking Powers, waarin belletjes en grappige stemmetjes worden begeleid door een toffe breakbeat.

In Smack Me Around wordt Patrick Wolf-dramatiek gecombineerd met Sisser Sisters’ dansbaarheid. Dit is waarschijnlijk het nummer met het hoogste hitpotentieel op ‘Trike & The Vikings’.

Als u zich trouwens afvraagt waar de naam van het album vandaan komt, het verhaal klinkt als een ongeloofwaardige soapstory. Na een optreden in Berlijn drinken de twee euforische bandleden zich lazarus en verliezen ze al hun geld, waardoor ze niet meer terug huiswaarts naar Canada kunnen.

Daarop beslissen ze dan maar naar Denemarken te verkassen, waar ze van Yamaha gratis muziekapparatuur ter beschikking krijgen en een album opnemen in een kamer naast een oud Vikingengraf. Van een avontuurlijk artiestenleven gesproken...

Dit is nog maar de tweede release van het nog jonge Brusselse Cheap Satanism Records, maar volgens ons was het geen slechte zet om Trike onder hun hoede te nemen.

Niet dat we meteen een Ultratop-notering verwachten - daarvoor kleuren ze net iets te veel buiten de lijntjes van de conventionele hitparademuziek. Maar ze strooien wel voldoende vrolijkheid rond om in het oog te springen. Al hopen we wel dat je in een heel goede bui bent wanneer je dit album beluistert. Want anders zit je de hele rit niet in één keer uit.