Tuvaband - New Orders

Passion Flames

Je mag dan wel lezen: “Tuvaband”, maar in feite is dit soloproject het werk van de Noorse Tuva Hellum Marschhauser: een fee die in Scandinavische elektronicapoppoelen voor schoonheid en subtiliteit wentelt en daar in eigen land niet enkel al een Grammy voor scoorde, maar zelfs wijlen dublegende Lee ‘Scratch’ Perry inspireerde om 0Irreversible te verbouwen. Niet zo heel moeilijk te begrijpen trouwens, als je door etherische, zwevende klanken op de vierde langspeler van deze sirene gegrepen wordt.

Chelsea Wolfe, Zola Jesus, Cocteau Twins, A.A. Williams, Kate Bush, ... Moeten we nog even doorgaan om Tuvaband een plaats in je muziekwereldje te geven? Met een hoge indiepopmystiek en op piano gebaseerde, hoge en ijle zweeffolk zorgt deze zangeres en multi-instrumentaliste voor een hoge magiefactor. Omringd door een lichte galm van soundscapes, een in tweevoud ontdubbelde stem en heel subtiele ritmes of onderliggende melodieën, gaat ‘New Orders’ voor een soort van broze sound vol stiltes en fantasie.

Op de drums en trombone (die voor extra mysterieuze glijnoten zorgt) na, deed Tuva Hellum alles op dit album zelf. En als je in detail gaat luisteren naar de vele broze klanklagen, waaruit de veertien tracks op deze plaat zijn opgebouwd, kan je daar enkel maar veel respect voor tonen. Het zorgt in elk geval voor een erg homogeen geheel en een alomvattende, typerende sound of sfeer. De liedjes op ‘New Orders’ glijden voorzichtig voorbij. In hoge atmosferen dan. Want een nummer als Liquid Matter / Alttenborough klimt steeds hoger en hoger in wollen, psychedelische wolken.

Klein probleempje: Tuvaband zit zo doordacht in het hoofd van één artiest, dat je een beetje variatie mist. Een gebrek aan andere ideetjes binnen hetzelfde project. Aan pieken of dalen. Aan instrumenten die even de wat kort hikkende, hoge zangpartijen even mogen overstijgen. En die effectief de vele galmen van Cocteau Twins, vermengd met de zweverigheid van Kate Bush in een lied als By The Time You Hear This verkneden tot een memorabele eigenheid.

Niet dus. Een teveel aan “sfeer” en een tekort aan “liedjes” nekt Tuvaband anno 2023. En dan is veertien liedjes ook gewoonweg te veel, ook al zijn track dertien en veertien in feite versmolten tot één kort, onder water gedompelde afsluiter Breathe In, Breathe Out. Zonde, want een paar (willekeurige) liedjes lang snijdt Tuvaband moeiteloos door de ziel.