Twelfth Night - Live And Let Live

Festival Music

Twelfth Night was het best bewaarde geheim uit de Britse neoprogscene in de jaren tachtig. Het commerciële succes van Marillion was aan hen niet besteed. De vier studioalbums leggen dan ook op een inconsistente manier getuigenis af van een unieke band. Gelukkig is er nu de live-dubbelaar ‘Live And Let Live’, een reconstructie van de afscheidstournee met zanger Geoff Mann uit 1983.

Wie hun historiek en oeuvre een beetje kent, begrijpt waarom Twelfth Night een cultband met een loyale aanhang geworden is. Tegen het politieke en culturele klimaat van einde jaren zeventig en begin tachtig ontstond een groep, die zowel beïnvloed werd door Genesis als door de new wave of British heavy metal. Het venijn zat hem niet enkel in de instrumentale panache, maar ook in de dwingende vocale stijl en teksten van Mann.

Op 4 en 5 november 1983 speelde Twelfth Night in de Londense Marquee Club, waar ook Genesis en Yes groot zijn geworden. Het was het afscheid van zanger Geoff Mann, een denker en dichter met een tegelijk anarchistische en positieve inborst, die de groep ruilde voor het gewijde leven in de Anglicaanse kerk. Tien jaar later overleed hij ten gevolge van kanker.

Karl Groom (huisproducer van o.a. Arena) spaarde geen moeite om alles op te poetsen, te remixen en te remasteren. Aangezien het originele vinyl van 'Live And Let Live' uit onvolledige opnames bestond, bevatten de twee cd’s voor het eerst de hele set van vijftien songs in de correcte volgorde.

Nog niet eerder verschenen songs werden toegevoegd, andere van de originele tapes getransfereerd. Zo kunnen we nu ook genieten van Afghan Red (geïnspireerd op de Sovjetinval in Afghanistan in 1979) en The Collector. Van dit laatste nummer werd een opname van 27 oktober 1983 gebruikt (vermoedelijk niet van de originele mastertape), en dat levert een vlakker geluidsbeeld op. Toch hoor je dat dit twintig minuten geweldige muziek is.

Voor de rest is de geluidskwaliteit uitstekend, zodat nog eens aangetoond wordt dat Twelfth Night in de eerste plaats een liveband was. Weinig progrockoutfits wisten zulke spanningsbogen over een heel concert te leggen. Epische tracks We Are Sane, Sequences en Creepshow verdienen eigenlijk dezelfde klassieke status als Marillions vroege hoogtepunten (Script for a Jester’s Tear, Assassing). Tegelijk theatraal en vlijmscherp, is Twelfth Nights muziek essentieel in elke progrockverzameling.