Tycho - Awake

Ghostly International

Waar ‘Dive’ nog in de roos schoot met verfrissende, zinnenprikkelende en bovenal sfeerscheppende chillwave, surft ‘Awake’ vooral voort op dezelfde golf zonder van het gekozen pad af te wijken. Diezelfde elektronische massage voor het brein waarbij je verglijdt in meditatie. Als vanzelf verschijnt ook een tafereel van Monet op je netvlies; de Franse meester zou de muzikale tableaus van Scott Hansen ongetwijfeld afschilderen als impressionisme op een notenbalk, waarna ie Tycho prompt tot zijn instrumentaal alter ego zou benoemen.

Scott Hansen is de in San-Francisco gestationeerde, visuele kunstenaar annex muzikant die onder het pseudoniem Tycho schuilgaat. Langzaam eigent hij zich de heerschappij over het ambientgenre toe. Claude Debussy in een modern jasje, zeg maar, die onvolprezen soundscapes produceert. In achtvoud dit keer. Alle tracks zijn op dezelfde leest geschoeid: melodieuze, montere chillpillen die als een zacht oceaanbriesje je trilharen aaien.

Genoeg bloemen gegooid. Een mens zou zich zo nog verdacht maken van idolatrie. De achillespees van Tycho is zijn vastberadenheid om maar niet van de aloude formule af te wijken en zo nu en dan nieuwe horizonten te verkennen. Wie zijn vorig album beluisterd heeft zal merken dat Hansen weinig vernieuwends afgeleverd heeft. Een experimentje hier en daar zou de naadloos in elkaar vloeiende electronicaflow misschien doorbreken. Het zou enkele tracks, die nu verwateren in het geheel, wel meer kunnen doen opvallen.

Op sommige punten is het recept wel lichtjes gewijzigd: de drum is prominenter aanwezig en injecteert zo wat meer schwung; en daarnaast is het ritme opgevijzeld waardoor er meer uptempo dan trage liedjes zijn. Maar meer dan wat accentaanpassingen brengt het niet teweeg. De wind blijft uit dezelfde hoek waaien.

Hansen zelf heeft waarschijnlijk lak aan verandering. En liefhebbers van het genre zullen van 'Awake' smullen. Wil Tycho zijn publiek uitbreiden, zou hij bijwijlen andere paden kunnen inslaan. Al hoeft dat niet met een haarspeldbocht te gebeuren. Oude wijn in nieuwe zakken is het (net) niet, al mocht wel van een andere druivenstok geplukt worden – verandering van spijs doet eten, weet je wel. Desalniettemin, het effect van zijn werk blijft behouden. Het verzandt nooit in het moeras der saaiheid, gaat vlotjes binnen en wiegt je brein in een zalige sluimerstand. Alcohol voor de geest, quoi. Santé!