Tyler The Creator - IGOR

Columbia Records

IGOR

Twee jaar na de release van het veelgeprezen ‘Flower Boy’ is Tyler, The Creator terug met een nieuwe uitdaging. ‘Igor’ schiet raak en is grensverleggend in alle opzichten.

Binnen de week de eerste plaats in de Billboard Top 200 veroveren, het is niet iedereen gegund. Tyler, The Creator deed het gewoon met zijn nieuwe album ‘IGOR’. Daarmee is hij trouwens de eerste rapper ooit die de eerste plaats verovert met een plaat van eigen productie, zonder co-producers. De rapper schreef dus toekomst, en hoe! ‘IGOR’ doet wat we niet hadden durven hopen: ‘Flower Boy’ evenaren en de grenzen van hiphop opengooien.

Toen Tyler, The Creator zijn Death Grips-achtige ‘Cherry Bomb’ in 2017 opvolgde met ‘Flower Boy’, leek de wereld stil te staan. Dat album klonk zo zoet, warm en luchthartig dat het gewoon door een andere rapper leek te zijn gemaakt. Het was een plaat waarmee Tyler, The Creator zich in vele harten wist te nestelen. Aan dat succes wordt nu dus een vervolg gebreid met ‘IGOR’, dat als het ware een combinatie is van al diens voorgaande albums.

Op ‘IGOR’ doet hij trouwens ook eindelijk wat hij altijd al wilde doen: het beeld “rapper” van zich afwerpen en helemaal openbloeien. Hij rapt een pak minder, en als hij al rapt, verbergt hij dat veelal onder een dikke laag effecten. Zo is hij bijna onherkenbaar op Igor’s theme, met die volle synthesizers, maar ook op Earfquake en I Don’t Love You horen we zelden zijn echte stem. Maar net dat maakt van hem een geniale artiest: hij slaagt er als geen ander in om afstand te nemen van de klassieke “rapsound”. En dat klinkt heerlijk fris en origineel.

Zo laat hij zijn keyboardskills zegevieren op Running Out Of Time en zijn het de donkere, rammelende productie en beat die op New Magic Wand de show stelen. Écht scoren doet hij vooral bij A Boy Is A Gun – die fantastische soulsample! - en Puppet, en dat zowel vocaal als instrumentaal.

“Don’t go into this expecting a rap album”, liet hij vlak voor de release van ‘IGOR’ weten in een mededeling. Gelijk had hij, want deze plaat is veel meer dan dat. Het is een grensverleggend stuk muziek dat alle klassieke rapalbums in vraag stelt en de grenzen voor toekomstige hiphopreleases uitbreidt. En zo moet het ook.

2 juni 2019
Jeroen Poelmans