Ugly Duckling - Moving At Breakneck Speed

Special Records

Toen we afgelopen jaar Us3’s nieuwste album beluisterden en hen in Brussel aan het werk zagen, konden we niet anders dan concluderen dat ze nog steeds met veel overtuiging muziek maken en op het podium staan. Maar zij (of hun sound op zijn minst) zijn ergens in de jaren negentig blijven steken zonder sindsdien nog veel geëvolueerd te zijn. Hetzelfde gevoel hebben we bij soort- en tijdsgenoten Ugly Duckling.

De manier waarop dit Californische trio met hiphop omging was verfrissend voor het genre in die periode. Hun doordachte manier van samplen, hun uitgekiende teksten en hun gevoel voor humor waren een tegenpool voor de agressieve gangstarap die als een donkere wolk boven de Amerikaanse hiphopscene hing. En nog steeds maken zij op dezelfde wijze muziek. Doorspekt met heel wat funkinvloeden wordt dit al snel een plaat, die op de heupen werkt. En dat bedoelen we dan in positieve zin.

De feelgood spat van dit album af. Vaak leest het als een luisterspel waarin Dizzy Dustin, Andy Cat en Young Einstein achterna worden gezeten door een bende criminelen die het niet meteen op hun muziek begrepen hebben. Dat levert heel wat leuke scènes op die zich zo voor je ogen afspelen. Ugly Duckling zou waarschijnlijk nog geld kunnen verdienen door geluidsbanden voor Looney Tunes te maken.

Zeer onderhoudend allemaal. Maar muzikaal weet het niet altijd te boeien. De sterkste momenten vinden we terug in Keep Movin’, Momentum en Anything Can Happen (In The Big City). En daarnaast kan je niet voorbij aan de goede productie van het gehele album. Maar echt origineel wordt het nooit. ‘Moving At Breakneck Speed’ klinkt meestal alsof het in 1998 gemaakt is. Het doet ons denken aan de strapatsen van Beastie Boys en brengt Mr. Scruff en The Avalanches terug in herinnering.

Mooie referenties wel en fans van Ugly Duckling gaan zeker niet teleurgesteld zijn in dit album. Maar voor ons mag het volgende keer toch iets inventiever zijn. Kwestie van een beetje mee te gaan met de tijd.