Unsane - Visqueen

Ipecac Recordings

Unsane laat er niet veel twijfel over bestaan, het is nog steeds een bende beenharde rockers met gevoel voor wansmakelijkheid: op de hoes een in plastic gehuld bloederig lijk, wat ongetwijfeld ooit een knappe deerne was, op het schijfje snoeiharde riffs en in onze aderen kokend bloed. Dit belooft een uiterst fysieke ervaring te worden.

Visqueen



De mannen van Unsane zijn al lang geen groentjes meer. Dat hoor je niet alleen, dat merk je ook aan hun uitgebreide discografie. Hun laatste album, 'Blood Run', is intussen alweer drie jaar oud. En zoals verwacht, werden we destijds stevig uit onze sokken geblazen. Met ‘Visqueen’ is dat vandaag niet anders.

 

Unsane is nog steeds één van die groepen die uitblinkt in het genre van de gore, ranzige, furieuze, maar vooral steenharde rock. Zo laat opener Against The Grain zich smaken als een driftig potje sludgerock, op smaak gebracht met wat hardcore-woede en je reinste waanzin. Let hier ook goed op het vernuftige gitaarspel, straf spul.

Eens vertrokken, levert dit plaatje niets meer in aan brutaliteit, kracht en overtuigingskracht. Last Man Standing timmert, met een riff die wel van (The) Melvins kon zijn, onverminderd door op onze hersenpan. Het is het soort song waarin geen spaander heel gelaten wordt. Vergelijk het met het geluid van een betonzaag die zich door een horde zombies pleurt: even bloederig, even gestoord en evenveel verhakkelde lichamen achter zich latend. Fantastisch vinden wij zoiets.

Als we dan toch even de kritische stem in ons aan het woord moeten laten, merken we graag op dat deze nieuwe worp van Unsane op zich geen grote verrassingen met zich meebrengt. Ze brengen vooral meer van hetzelfde. Maar kan ons dat wat schelen? Neen, eerlijk gezegd niet, zeker niet omdat dit album nog steeds gebouwd is op oerdegelijke riffs, de bloeddorstigheid van de gemiddelde moordenaar en de kracht van een losgeslagen meute olifanten. Wij zeuren dus al lang niet meer over het weinig grensverleggende karakter van deze plaat, we laten ons gewoon murw beuken. Aan u, de luisteraar, om hetzelfde te doen.

8 november 2008
Ewoud Beirlant