Valkyrien - Prov A Si Noe Til Meg Na

Grappa Musikkforlag

De opzet van het gezelschap Valkyrien is al een kleine tien jaar even vanzelfsprekend als doeltreffend:  traditionele instrumenten en oud-Noorse muziek in een hedendaagse context plaatsen. De vijfde plaat van dit Grammy-genomineerd folkkwartet is dan ook een intrigerend, eigenzinnig muzikaal avontuur.

Waar te beginnen? Valkyrien – verwijzend naar de Walkuren, de strijdgodinnen uit de Noorse mythologie – brengt een geheel eigen versie van muziek. Hun lo-fi folk teert op orgel en gitaar als permanente vulling op de achtergrond. Kenmerkend zijn echter vooral de tegendraadse trommeltjes en hoog zwevende, ontdubbelde Noorse man-vrouw- zang, die deze liederen een haast buitenaards karakter geven. Het resulteert in acht intrigerende kop- noch staartnummers waarin je als luisteraar wordt meegezogen.

Heeft het wat met traditie en folkore te maken? Allicht. Instrumenten als banjo, mandoline of de typerende Hardingfele”-viool komen te pas en te onpas piepen. Daarnaast worden de teksten hier weergegeven met de intonatie van vertelseltjes (Trefakken lijkt zelfs op een drinklied) en op het huppelende vioolspel van I Kamra zou je even willen ronddansen, ware het niet dat ook hier zo’n vreemde melodieuze kronkels gemaakt worden rond en door de zang en akoestische gitaar heen. Want notenlijnen leiden een geheel eigen leven bij Valkyrien en zorgen voor een onophoudelijk karma van ups en downs dat volledig los staat van strofe-refreinstructuren of vier-vierde-maten. Soms hapert en herhaalt de zang, andere keren schiet die onverwacht de hoogte of de diepte in. Zomaar.

En toch heeft deze muziek iets verslavends, al is het maar omdat je probeert te volgen waar deze omhoog- of omlaagbewegende Noren naartoe willen. De liefde voor het onbekende, zeg maar, want van dat Scandinavisch gebrabbel begrijpt natuurlijk geen hond wat. Enkel in Grøfter II kiest Valkyrien een vertrouwd pad door plots het tempo de hoogte in te jagen en met wilde drums, hoekige gitaarriffs en scherpe zang een soort van Goat-psychedelica te tonen. Maar na een goede drie minuten vindt dit plaatje opnieuw innerlijke rust en mystiek en grijpt dit viertal weer naar de mystieke godenstatus.

Er zal wel ergens een logica zitten in ‘Prov A Si Noe Til Meg Na’. Veel verder dan de vertaling van de exact tien minuten durende, epische afsluiter Jeg Lover Deg (“ik hou van jou”), komen we niet. Maar het is juist dat ontastbare dat dit album zo verslavend maakt. Folkmuziek krijgt door Valkyrien daadwerkelijk een andere dimensie. Oh ja, en let even op de details van deze hoesfoto, waarvan je een geheel eigen verhaal kan maken. Formidable!