Various Artists - Johnny Boy Would Love This… A Tribute To John Martyn

Hole in the Rain Music

John Martyn (1948-2009) lijkt wel het prototype van de spreekwoordelijke musicians' musician. Een muzikant die door collega's op handen wordt gedragen, maar bij het grote publiek nooit echt kon doorbreken. Dat hij in het muzikantenmilieu alvast een grote aanhang heeft opgebouwd, bewijst 'Johnny Boy Would Love This... A Tribute To John Martyn', een mooi eerbetoon aan een briljant muzikant die het credo "larger than life" als geen ander belichaamde.

Laten we hem even voorstellen: John Martyn, "user and boozer", opvliegend figuur, verleider, maar bovenal geniaal gitarist, componist en zanger. Hij begon zijn carrière als folkmuzikant in talloze muziekclubs in Londen. Al snel maakte hij naam door zijn aparte maar virtuoze gitaarspel, iets wat zijn hele oeuvre kenmerkt. Later verwerkte hij ook invloeden uit jazz, reggae en funk in zijn muziek.

Wellicht net daarom dat zoveel muzikanten zich aangetrokken voelen tot het werk van Martyn. Het is genoeg om enkel even te kijken naar de eclectische lijst van artiesten op dit muzikale eerbetoon om te beseffen hoezeer John Martyn diverse generaties en soorten muzikanten heeft beïnvloed. Robert Smith zie je immers niet op elke plaat zij aan zij met Vashti Bunyan en Paolo Nutini staan.

Het eerste schijfje van deze dubbelaar opent met een mooie versie van Go Easy, gebracht door de moderne folkies van Vetiver. Het arrangement verschilt niet bijster veel van het origineel, maar Andy Cabic en de zijnen doen een meer dan verdienstelijke poging om het nummer een eigen draai te geven.

Niet alle versies zijn echter even trouw aan het origineel. Luister maar naar Lisa Hannigan die op meesterlijke wijze Couldn't Love You More naar haar hand zet, met enkel een Indiaas harmonium als begeleiding. Ook de soulvolle interpretatie van One World door Paolo Nutini is erg origineel. Het lijkt alsof Martyn's manier van zingen, bij wijlen klagerig als een sax, een grote invloed heeft gehad op de stem van Nutini.

De hoofdvogel van de plaat wordt ongetwijfeld afgeschoten door Robert Smith van The Cure. Zijn versie van het atmosferische Small Hours is de perfecte kruising tussen het Echoplexgeluid van Martyn en de volle, typerende chorus van Smith's eigen platen.

Spijtig genoeg is niet elk nummer op dit dubbelalbum even geslaagd. The Easy Blues door bluesman Joe Bonamassa mist bezieling en klinkt nogal glad en Over The Hill van Ted Barnes en Gavin Clark klinkt wat te machinaal. Ook Vashti Bunyan weet ons niet echt te overtuigen met haar cover van Head And Heart, naar onze bescheiden mening één van de allermooiste John Martynsongs. Over de slijmerige vertolking van Hurt In Your Heart door Judie Tzuke hebben we het liever helemaal niet.

Met een tributeplaat is het altijd een beetje opletten. Iedereen wil graag hulde brengen aan een favoriete artiest. Daardoor is 'Johnny Boy Would Love This... A Tribute To John Martyn' met dertig nummers dan ook een serieus stuk te lang geworden. Eén cd schijfje was genoeg geweest om de meest relevante bijdragen op kwijt te kunnen. Een leuk tussendoortje is deze plaat ongetwijfeld, maar wij genieten toch liever van de eerlijkheid en de emotie van Martyns eigen werk.