Violens - Amoral
Static Recital
Met hun invloeden uit new wave en psychedelica proberen ze nog een aardig graantje mee te pikken van de huidige chillwave scene die als een tropische storm over de continenten waait. Maar of Violens met debuut ‘Amoral’ hun vrienden Yeasayer en MGMT naar de kroon kan steken, daar durven we niet meteen een correcte weersvoorspelling over maken. Maar aardig en veelbelovend klinkt het alleszins.
De groep rond zanger Elbrecht, synth-man Iddo Arad en guitar hero Myles Matheny komt dan ook uit de muzikale Vaticaanstad van New York, Brooklyn, alwaar vandaag de dag meer dan één talentvol groepje het daglicht in de ogen kijkt. De verwachtingen liggen dan ook hoog.
Wat we vooral spijtig vinden is dat het album een rechte lijn had kunnen zijn, maar ter hoogte van het midden een paar knikken vertoont. Alleen daarom al zal dit album niet als een Amerikaans bombardement op een - uiteraard - welgemikt doelwit terecht komen. En dat is heel erg jammer want we vertrokken net zo gezellig aan deze uitstap. Dankzij The Dawn Of Your Happiness Is Rising stonden we deze week zelfs dagelijks zonder ochtendhumeur op. Violens als relatietherapeut?
Misschien. Zij zien het in elk geval allemaal groots. ‘Amoral’ mag dan volledig zelf opgenomen, geproducet en gemixt zijn, het klinkt in elk geval allemaal als een kerkklok. Luister bijvoorbeeld eens naar Acid Reign. De samples, synths en gitaren maken er een groteske verschijning van. Een verschijning die ook een paar dagen onophoudelijk in onze geest blijft ronddwalen. Er hangt zowaar zelfs een Depeche Modegeurtje aan.
Maar ook het gezapige Are You Still In The Illusion, dat zijn blazers recht uit de jaren tachtig getransplanteerd krijgt, en het dromerige Generational Loss blijven als een heilig huis op hun voetstuk staan. Maar hier en daar dus een kinkje in de kabel. Until It’s Unlit is niet meteen een pronkstuk en begint ons na een tijdje grondig te vervelen. Ook het na drie jaar gerecycleerde Trance-like Turn schrappen we al na drie luisterbeurten uit onze afspeellijst omdat het als een zeurderige dweil om onze oren komt hangen.
Maar mocht ons land een muziekcommissie hebben, wat volgens ons niet lang meer kan duren vermits voor alles tegenwoordig een commissie bestaat, dan zou deze oordelen dat fans van Memory Tapes, Beach House, Yeasayer en The Drums best hun lokale platenhandelaar contacteren en, indien nodig, verdere stappen ondernemen. Brokken zullen ze met ‘Amoral’ nu nog niet maken, maar neemt u alvast een goede verzekeraar onder de arm.