Volbeat - Beyond Hell / Above Heaven
Universal Music Group
De vetkuiven van Volbeat zijn terug met hun vierde wapenfeit. Het Deense kwartet laat 'Beyond Hell/Above Heaven' op de mensheid los, voorzien van artwork dat volledig in de lijn van hun geweldige 'Guitar Gangsters And Caddilac Blood' ligt. De heren weten als geen ander onmogelijke namen aan hun releases te geven. Maar met hun aanstekelijke mix van Metallicariffs en een vleugje rockabilly, op smaak gebracht met een snuifje country, blijven we fan van het eerste uur.
"Stevig van start gaan kan geen kwaad.", moeten de Denen gedacht hebben! The Mirror And The Reaper is een van de snelste nummers op de cd waarop meteen vol gas gegeven wordt. De aanstekelijke lapsteel vult de kleine gaatjes op de achtergrond in. Goed begonnen en al meteen half gewonnen.
Heaven Nor Hell is bij ons weten het eerste Volbeatnummer dat werd voorzien van een mondharmonica. Als ze beloven dat het de laatste keer is, zullen we het voor één keer door de vingers zien. Nochtans is dit absoluut geen slechte song, al is het gebouwd op één van de flauwste riffs die we van hen ooit hoorden.
Who They Are is gewoonweg pure Metallica uit de 'And Justice For All'-periode, al blijft het refrein een meezinger. Maar het geheel is niet echt memorabel te noemen, en dat is jammer voor een band van dit kaliber. Neen, geef ons dan maar het prachtige 7 Shots, dat start met een magnifieke mix van banjo en lapsteel. Je hoort zelfs de cowboy uit Stan Jones' Ghostriders In The Sky passeren. Daarna barst het nummer stevig los in beste Volbeattraditie met hulp van niemand minder dan Mille Petrozza van Kreator. Wat ons betreft het beste nummer van de hele plaat!
16 Dollars is de punk-'n-rollkant van de Denen waar we echt wel pap van lusten. Gewoon machtige feestmuziek: dansbaar zelfs en behoorlijk groovy!
Er zijn nog opvallende gastoptredens: Barney van Napalm Death komt vakkundig Evelyn naar de verdoemenis helpen. Onbeluisterbaar, en onbegrijpelijk dat dit de cd heeft gehaald. Er zijn grenzen aan het fatsoen, zelfs in metalland. Met Thank You krijgen we dan nog een flauw einde: een dweperig bedankje van Volbeat voor de fans.
Er staan echt heel knappe nummers op deze plaat, maar de pareltjes, waarvan 'Guitar Gangsters...' en elk ander Volbeatalbum zo rijkelijk voorzien is, ontbreken. De rode draad die we op - alweer - de vorige cd zo mooi vinden is hier absoluut niet aanwezig. Dit is gewoon een verzameling goede songs, mits je van goede wil bent.
Wij hebben twee Volbeat pretpakketten te geef met daarin de laatste cd en een exclusieve t-shirt. Mail 'Volbeat' naar win@damusic.be en val in de prijzen!