Walls - Coracle

Kompakt Schallplatten

Waar wij immens depri van kunnen worden, zijn albums die te kort zijn. Het debuutalbum van Walls duurt ocharme nog geen half uur en haalt ons nog voor de coïtus uit onze trip. Groot jolijt ten huize daMusic wanneer we zien dat Walls er op numero due zomaar even elf minuten bij lapt. Zonnebril, frisdrankje, voetjes op het bureau en ‘Coracle’ is al een heerlijke plaat nog voor we er aan begonnen zijn.

We werden vorig jaar dan ook vrolijk verrast door het duo Alessio Natalizia en Sam Wallis. Natalizia hield zich voordien bezig met slaapkamerproject Banjo Or Freakout terwijl Willis als de helft van het Londense dj duo Allez Allez door het leven ging. Hun eerste Walls-release kreeg al meteen een plek bij Kompakt, een label dat doorgaans garant staat voor kwaliteitsvolle discotheekkrakers (Justus Köhncke, Gui Boratto, Superpitcher,...).

Maar Walls mikt niet op de vertroebelde geesten van clubbers, wel op de geesten die zich gemakshalve vanuit de luie zetel laten bedienen. U kijkt naar ons? You bet. Soundscapes die door allerhande elektronica worden opgebouwd, ijle stemmen en dit keer zelfs enkele groovy beats doen ons drie dagen spoorloos verdwijnen.

Het meest prominente voorbeeld van groovyness is Sunporch. Het repetitieve element en de geweldige opbouw brengen ons in een trance die we al een tijdje niet meer ervaren hebben. Wie hiervoor paddestoelen nodig heeft is een beetje zielig. Opener Into Our Midst laat ons de eerste minuten zelfs denken aan LCD Soundsystems ‘45:33’ en Raw Umber/Twilight draaien we misschien wel eens op een feestje voor hipsters. Il Tedesco loopt nog kort in dezelfde cadans mee en daarmee zorgen deze vier nummers er eigenhandig voor dat ‘Coracle’ beweeglijker klinkt dan zijn voorganger.

Als we met andere woorden in een heel goede bui zijn, dan zouden we op sommige nummers wel eens durven schuifelen. Al vraagt het grootste deel van het album ons toch om zijn muziek op te nemen en te verwerken tot we in een droomfase belanden waar een parlementslid op maandagochtend niet tegenop kan. En dat lukt al helemaal makkelijk op Vacant en Drunken Galleon, dat zelfs good old Sigur Rós-nostalgie in ons naar boven haalt. Nog even en we hangen de hangmat op.

De unieke sound van dit duo weet ons zoals steeds met gemak in te palmen. Walls trekt een brug tussen Boards Of Canada, Animal Collective, Caribou en Battles en daalt neer ergens tussen chill wave, ambient en elektronica. Met dit tweede album trekken ze de lijn door waar de andere, euh, abrupt eindigde. Walls is goed voor ons. En voor u. En doe meteen ook maar voor de hele mensheid.