Washed Out - Within And Without

Sub Pop Records

Tussen een massamoord in Noorwegen, een meteorologisch drama op Pukkelpop en de eindeloze grijze lucht was de zomer van 2011 niet bepaald een grand cru. In een parallel universum brandde de zon echter zo fel dat je er smoorverliefd van werd. Bij die zomer schreef Washed Out met zijn debuutalbum 'Within and Without' de perfecte soundtrack. Kroniek van een fictieve zomer. Blauw duimpje omhoog. Vind ik leuk.

Wel even de teensleffers op de grond houden: een nummer als Soft klinkt een beetje belegen Ibizakaas. Het is een oud zeer bij Amerikaanse elektronische artiesten dat zij soms exotische fixaties hebben voor geluiden die in Europese oren passé en gecommercialiseerd klinken. Gelukkig is deze Balearische misser eerder uitzondering dan regel op het album.

Opener Eyes Be Closed zet wél ineens de toon van de plaat. De beats klinken vol en warm, de synths lui en delayed, de vocal stoned en etherisch. Verre echo's van 'Seek Magic', het debuutalbum van Memory Tapes. Je voelt dat Chillwave snel op de grenzen van zijn eigen mogelijkheden stuit, maar je voelt je ook op de Azoren terwijl je er nog nooit bent geweest. Dankjewel voor deze Magical Mystery Tour, Ernest Greene, aka Meneer Washed Out.

Nog één van onze favorieten is Amor Fati. De Gregoriaanse Indianen berusten in het leven, terwijl de dikke hiphopbeat mokert als vanouds. De majeurnoten komen dan weer aangewaaid vanop een Engelse rave circa 1989. Zie ook de pasverschenen retrospectieve over 808 State. Klappen in de handjes zonder sarcasme, tot de aarde weer een beetje verder draait en de zon terug opkomt.

De melancholische hittegolf Before doet ons bedenken hoe zeldzaam muziek is die écht sexy klinkt. Voor Washed Out is het blijkbaar gewoon een vanzelfsprekendheid, waarvoor hulde. De tweede helft van de plaat is over het algemeen ook wat intoverter en intiemer. Op het titelnummer Within and Without is dubby Bristol en Massive Attack zelfs niet ver uit de buurt.

Voor Washed Out is er na deze goeie plaat zeker nog ruimte voor verbetering, maar of dat nog binnen het Chillwave-sjabloon kan, valt te betwijfelen. Onvermijdelijk zijn er nog maar een beperkt aantal lome nummertjes te maken voor het gaat vervelen. Het escapistische genretje heeft er met dit album nog wel een klassieker bijgekregen net voor het hele zootje wegzinkt in de mojitozee.