Waylon Jennings - Waylon Forever

Vagrant Records

In het oude continent vereist 'Waylon Forever' een tikkeltje meer uitleg dan in het Wilde Westen. Waylon Jennings is hier immers niet de grootse countryster die hij aan de andere kant van de grote plas wel was én postuum nog steeds is. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn laatste opnames hier met weinig bombarie op de markt gegooid worden. Toch zijn we geïntrigeerd.

Waylon Forever



In 2002 overleed Jennings aan de gevolgen van diabetes. Hij liet een vijftigtal albums na, en nog een paar tapes voor een plaat waarop hij wou samenwerken met zijn zoon Shooter. Waylon had een twintigtal nummers ingezongen die later afgewerkt zouden worden. Later, dat werd 2006. Shooter zette zijn band, the 357's, aan het werk en werkte acht songs af.

Helaas, erg geslaagd kunnen we het project niet noemen. Jack of Diamonds, Are You Ready For The Country, Lonesome On'ry And Mean en Waymore's Blues staan allemaal al op andere platen - Waylon was niet vies van wat recyclage - maar vooral: ze staan meestal béter op die andere platen. Ain't Livin' Long Like This is ook zo 'n klassiek Waylon-thema dat al op eerdere platen staat. De band probeert het modern en snedig te laten klinken, maar helaas wordt het standaard-Americana. 

De cover van Creams White Room lijkt erg op het origineel, maar Waylons stem haalt het helaas niet. I Found The Body is minder standaard. Het begin heeft wat weg van Neil Young, het einde is gepikt van The Great Gig In The Sky van Pink Floyd. Als we dan toch een beste song moeten kiezen, is het deze, maar een prijs voor originaliteit zit er niet in.

Outlaws tot slot, is een erg bombastische herwerking van Don't You Think This Outlaw Bit's Done Got Out Of Hand. De onversneden fun, de katers van zware nachten doorzakken en de vriendschap onder outlaws die je in het origineel hoort, worden hier echter vervangen door verwoede pogingen om oude wijn maar weer eens in nieuwe zakken te gieten.

Helaas: de schijnbare nonchalance en het speelplezier die Waylons beste platen zo geestig maken, raken verdrongen door de wil om iets moderner en anders te doen. Shooter en zijn band hebben erg hard geprobeerd, maar ze blijven een doorsnee-Americanaband met wat pop- en rockinvloeden.

Waylon zou het wellicht allemaal niet erg gevonden hebben, en bovenzien zat er waarschijnlijk ook niet méér in. Desalniettemin: Waylon Forever!

30 april 2009
Stefaan Van Slycken