Why? - Mumps Etc.

City Slang

Met veel bombarie had Why? een nieuwe plaat aangekondigd. Filmpjes werden gelanceerd over hoe het artwork tot stand kwam. Of gewoon maffe verhaaltjes die nergens op leken te slaan. Maar dat is nu net het mooie aan Why?. Het lijkt allemaal onzin te zijn.

U mag gerust weten dat wij sinds ‘Alopecia’ onvoorwaardelijk fan zijn. Daar zijn ook redenen voor. Dat Why? consequent weigert hun eigen beperkingen te zien is er bijvoorbeeld één van. Want waar Yoni Wolf een fantastisch tekstschrijver en rapper is, is zingen niet één van zijn sterkste kanten. Toch doet hij het en komt er nog mee weg ook. Zoals in Strawberries.

Op voorganger ‘Eskimo Snow’ werd vooral gezongen, waar hiphop op ‘Alopecia’ toch meer het hoogste woord voerde. Het nieuwe werk op ‘Mumps Etc.’ grijpt nu terug naar de gouden formule van ‘Alopecia’. Voor zij die zich afvragen vanwaar de titel komt: die verwijst naar de virale infectie (Mumps, bij ons gekend als de bof) die Yoni Wolf opdeed tijdens de laatste tournee door Europa die ook gepaard ging met allerlei andere pech (Etc.).

In het openingsnummer Jonathan’s Hope wordt er weer volop gerapt. Met de gekende tekstuele toeren, die je al van bij de eerste lijntjes (When I got better from the mumps / Yes, my swollen nut and neck shrunk) met je oren tegen je boxen plakken, je afvragend waarover hij het nu weer zou kunnen hebben.

Ook symfonische invloeden, waarschijnlijk de nasleep van de hoger vermelde tournee, steken al eens nadrukkelijk de kop op. Is dat geen harp in Waterlines? Een dwarsfluit in Bitter Thoughts? En strijkers her en der? Maar al bij al blijft Why? nog steeds Why?. De nadrukkelijke percussie (kettingen, belletjes, ongewone ritmes, …) is nog steeds de drijfveer achter de rhymes van Yoni.

Net als ‘Alopecia’ heeft ‘Mumps Etc.’ tijd nodig. Maar dan slaat hij keihard toe en laat een kleinood als Danny (net geen anderhalve minuut lang) je niet meer los of raak je gefascineerd door Kevin’s Cancer.

Het was onbegonnen werk om ‘Alopecia’ te verbeteren. Dat niveau halen ze waarschijnlijk niet meer, maar deze plaat mogen ze trots naast de rest van hun collectie zetten. En wij genieten ondertussen gewoon verder van Sod In The Seed of Thirst. Want missers hebben wij op ‘Mumps Etc.’ nog niet gevonden.