Wigbert - Wij Twee

Plansjee Records

Tussendoor hadden wij Wigberts liedjes zeker opgemerkt. Ebbenhout Blues is hier ten huize een favorietje en er zijn er nog wel een paar (Rob, De Maakbare Mens, Joey (waarover later meer), ...). En dan viel dit album in de brievenbus. Tijd om de man te gaan herwaarderen.

Wigbert Van Lierde mag gerust een ancien genoemd worden. Hij draait al mee sinds 1991, maar kreeg eigenlijk niet altijd erkenning voor zijn werk. Vandaar ook dat hij zich dan uitleende aan Kommil Foo, Jo Lemaire of op stap ging met Kris De Bruyne en Patrick Riguelle (als Zakformaat XXL). Maar hij is in al die tijd wel muziek blijven maken onder eigen naam. En nu is er dus 'Wij Twee',

Daarvoor ging hij in zee met een aantal jonge muzikanten, te weten Vik Van Gyseghem (toetsen), Damien Cnockaert (synths) en Charlotte Jacobs (achtergrondzang), naast meer ervaren klasbakken als Senne Guns (toetsen), Marc Bonne (drums) en Sam Vloemans (trompet, bugel). Het resultaat is een plaat, die zijn mannetje kan staan in het canon van de Vlaamse (en Nederlandstalige) popmuziek.

Tien liedjes lang word je zachtjes gewiegd door nummers als Duinen, meegesleurd in uitstekende single De Donkerste Nacht (ons werd geleerd: “vinkit” in plaats van “vinchit”, Wigbert), nummers gekruid met zachte maatschappijkritiek als Het Grote Gelijk, verleid door de gitaar in Onrustig Hart of 's mans (?) overpeinzingen in Twijfels, Twijfels (waarmee hij duidelijk naar de kleinkunst knipoogt).

Als er één nummer uit de band springt op dit prima album is het waarschijnlijk De Andere Kant, dat Wigbert schreef naar aanleiding van het afscheidsconcert voor theatermaker Wim De Wulf. De teksten schreeuwen medeleven en weemoed uit (“Ik laat je niet alleen / Het water spoelt ons schoon onderweg / Naar de oever aan de andere kant”) terwijl de muziek heerlijk laidback en jazzy is. De paradox maakt het nummer net nog mooier.

En dan krijg je als extraatje nog vier oudere nummers, die Wigbert live opnam met bevriende muzikanten waaronder gitarist Tom Vanstiphout en toetsenist Florejan Verschueren. Al de songs kregen een frisse versie, die hier helemaal niet misstaat. Een extra vermelding verdient Johanna/Joey, dat ook nog eens een genderneutrale titel kreeg.

Wigbert is samen met zijn muziek mooi ouder geworden en dat blijkt. 'Wij Twee' is een uitstekende zondagochtendplaat, bestemd voor wie de Nederlandstalige aan kleinkunst verwante muziek een warm hart toedraagt.