Wild Belle - Isles

Columbia Records

Sommige muziek klinkt gewoon beter in de zomer, dat is een feit. Vampire Weekend bijvoorbeeld, of Arsenal maken muziek die zomer uitstraalt en die best te nuttigen is in lichte zomerkledij op een zonovergoten festivaldag met een mojito in de hand. Wild Belle is ook zo een groep.

Wild Belle komt uit Chicago en bestaat uit Natalie en Elliot Bergman, broer (31) en zus (24) die een muzikaal verbond hebben gesloten. Ze speelden klarinet en viool in de kerk en werden thuis omringd door de platencollectie van hun ouders die ging van Joni Mitchell tot Curtis Mayfield.

Die veelheid aan invloeden heeft het duo meegenomen op hun debuut ‘Isles’ waardoor we in een bestek van elf songs zowel reggae-invloeden horen als elementen uit de ska, hiphop, bossanova en jazz. Naar eigen zeggen houden ze evenveel van Grizzly Bear dan van hiphop uit de nineties en dat is eraan te horen.

Wie een gitaarplaat zoekt is bij Wild Belle aan het verkeerde adres. Broer Elliot is Multi-instrumentalist en bespeelt op openingstrack en eerste single Keep You niet minder dan vier instrumenten: baritonsax, Moog (synth), Chamberlain (piano) en elektronische drum.

Dat alles maakt dat Keep You een uniek geluid heeft, maar dat blijft niet duren. De openingszin van Keep You luidt “Same song/ again and again” en daar komt het een beetje op neer: ‘Isles’ is een debuut waarin verschillende dingen die we al kenden bij elkaar worden gegoten tot we een verfrissende cocktail krijgen die we nog niet eerder hadden geproefd, maar vervolgens nog tien keer geserveerd krijgen.

Tekstueel gaan de nummers voornamelijk over Nathalie die een bewogen liefdesleven lijkt te hebben, vruchteloos naar de ware liefde blijft zoeken en daarbij steevast op de verkeerde mannen valt. Tegelijkertijd vallen de teksten niet echt op bij wie de plaat gewoon een keertje opzet: het is de muziek die je doet meedrijven.

In Another Girl is Nathalie weer eens bedrogen en krijgt ze niet van haar relatie wat ze ervan verwacht had. Muzikaal weet het nummer zich te onderscheiden door de bluesy sound naar het einde toe, het is dan ook één van de weinige nummers waar een gitaar in werd gebruikt en zowat het enige nummer waarin dat instrument even op de voorgrond treedt.

When It’s Over valt dan weer op omdat het het enige nummer is waarin grote broer Elliot de zang voor zijn rekening neemt. Hij lijkt zijn zus in deze song te willen vertellen wat wij al uit alle andere nummers konden afleiden: ze valt op de verkeerde mannen (“He’s no good for you/ I told you so, I told you so/ He’s no good for you/ But you don’t know”).

‘Isles’ is een aardig plaatje waar we misschien nog wel eens naar zullen teruggrijpen op een zonnige zomerdag waarop we goedgeluimd zijn, maar hoewel we ons op geen enkel moment gestoord hebben aan dit kleinood lijkt het ons toch waarschijnlijker dat we het snel zullen vergeten.

We hopen voor Nathalie dat ze snel haar prins op het witte paard zal vinden. En als Wild Belle op Pukkelpop zou spelen zullen we wel eens gaan kijken. Als het voldoende zonnig is.