William Fitzsimmons - Goodnight

Gema

Het gebeurt niet al te vaak, maar heel af en toe stoot je op een plaat die je onafgebroken, in eeuwige repeatmode kan draaien. ‘Goodnight’ van William Fitzsimmons is zo’n plaat.

Het voelt een beetje raar aan. ‘Goodnight’ is niet Fitzsimmons’ debuut en – zo blijkt na enig onderzoek – niet eens zijn meest recente cd, maar wel diegene waarmee hij de Europese en meer specifiek de Belgische markt moet gaan veroveren. En wat ons betreft, kon hij geen betere introductie kiezen, want ‘Goodnight’ blijkt met geen stokken van onze MP3-speler weg te slaan.

Fans van Sufjan Stevens zullen dit album ongetwijfeld koesteren, ook al ontbreken de meer uitbundige, wijds uitwaaierende composities. Fitzsimmons houdt het liever klein en beperkt zich tot gitaar, piano, banjo, een spaarzame drumroffel en hier en daar een verdwaalde sample.

Het resultaat hiervan zijn intimistische meesterwerkjes zoals Everything Has Changed. Het nummer wordt ingezet met de akoestische gitaar, waarna Fitzsimmons zijn erg persoonlijke teksten fluisterzingt. Na een strofe valt de piano in en nog iets verder wordt zijn fluwelen stem nog meer in de verf gezet door middel van gepaste achtergrondzang. Of hoe een zo eenvoudig liedje toch magisch kan zijn.

De toon van de songs is niet echt opgewerkt. Het album behandelt namelijk de scheiding van zijn ouders. Maar een liedje als Leave Me By Myself heeft hoe dan ook een troostende werking. Je voelt bijna hoe Fitzsimmons zijn tranen droogt, hoe hij het verdriet draaglijk probeert te maken. Geen wonder dat dit album ook voor de luisteraar een zalvende werking heeft.

Ook omdat er voortdurend iets nieuws te ontdekken valt, ondanks de beperkte instrumentatie, is dit een spannend album. Het pianodeuntje van Please Don’t Go lijkt niet te kloppen, maar zo gauw Fitz zijn stem laat horen, valt elk intrigerend stukje van deze levenspuzzel meteen op zijn plaats.

Je mag de nummers dan al ontelbare keren door je hoofdtelefoon hebben gejaagd, steeds opnieuw heb je de indruk een ander nummer te horen te krijgen.

William Fitzsimmons heeft met ‘Goodnight’ een plaatsje veroverd tussen de albums die wij zullen blijven koesteren, de platen waarop je kan bouwen. En dat komt echt niet zo vaak voor.