William Shatner - Ponder The Mystery

Cleopatra Records

Volgens onze archivaris hier bij DaMusic is het sinds 1968 al de vierde poging van legendarisch acteur William Shatner – in een euh… toekomstig leven Captain James T. Kirk – om een muzikaal album van enige betekenis te maken. Dat ‘Ponder The Mystery’ een progrockplaat zou worden, stond in de sterren geschreven. Geen enkel ander genre is zo toegewijd aan de geheimen van het universum. En niemand beter geschikt om de soundtrack erbij te schrijven dan multi-instrumentalist en producer Billy Sherwood. 

To boldly go where no man has gone before. Het is de progressieve rock op het lijf geschreven. Dus wanneer de nu tweeëntachtigjarige Shatner een muzikale partner zocht, was Sherwood de uitgelezen persoon. Want het ex-Yes-lid is ook de man achter The Prog Collective en de comeback van spacerockband Nektar. Terwijl de naam van Shatner de scifi-fans over de streep moet trekken, kan Sherwood dankzij zijn indrukwekkende adresboekje een lijntje uitwerpen naar de progcommuniteit.

Deze plejade van grote namen bewijst nog maar eens waar het bij progrock ook om draait: individualiteit. Een aantal van de meest getalenteerde toetsenisten speelt mee: Rick Wakeman, Edgar Froese (Tangerine Dream), Robby Krieger (The Doors) en de Belgische Zwitser Joel Vandroogenbroeck (van de seventies Krautrockband Brainticket). De signatuur van elke gastmuzikant is meteen herkenbaar. Hetzelfde geldt voor gitaarvirtuozen Steve Vai en Al Di Meola, en het trio saxofonisten onder wie Nik Turner van de spacerockers Hawkwind. Het album markeert ook de laatste opname van de onlangs betreurde Zappa-toetsenist George Duke.  

Rondom de persoonlijk getinte teksten van het Star Trek-icoon componeerde Sherwood epische, symfonische rock met zijn typische stempel erop. Dat wil zeggen: een gelaagde studiosound die rijkelijk gelardeerd is met vocale harmonieën. Zoals hij ook op zijn solo- en Circa-albums klinkt, zeg maar. Niet dat we daar iets op tegen hebben, want in het beste geval horen we ambachtelijk vakmanschap. Sherwood is de Mark Knopfler van de prog: zet zijn muziek op en niemand vlucht de kamer uit.  

Maar nu de hamvraag: zingt Shatner werkelijk zijn eigen verzen? De Klingons en andere gezworen vijanden van de U.S.S. Enterprise mogen gerust zijn: er weerklinkt niet één valse noot op de Melkweg. Want de gezagvoerder onderneemt nergens een poging die zelfs maar enkele lichtjaren verwijderd is van wat algemeen onder zingen verstaan wordt. Neen, hij declaméért zijn teksten. En wat nog meer: de combinatie van zijn sonore, verhalende stem en Sherwoods zangpartijen blijkt echt te werken. Nergens gingen onze tenen spontaan krullen van plaatsvervangende schaamte.

Afgelopen oktober brachten Shatner en Sherwood met diens band Circa het complete album op de planken in Californië. Of Captain Kirk zijn sterrenschip ook richting Europa zal sturen, lijkt weinig waarschijnlijk. Gelukkig kunnen we het stellen met dit fraai gespeelde en geproducete studioproject.