William Souffreau - Tobacco Fields

Starman Records

Jawel, hij blijft zijn eigen muzikale parcours uitstippelen! De legendarische William Souffreau heeft zowel solo als met Irish Coffee een eigen hoofdstuk in de Belpopannalen. Reeds vijftig jaar op de planken en geen gram slijtage, dat bewijst deze tigste plaat, waarop een legertje bekende artiesten als gast aantreedt.

Tobacco Fields

Dat William Souffreau al langere tijd aanleunt bij blues- en countryrock met vette, Amerikaanse knipogen is geen groot geheim. De grote constante op ‘Tobacco Fields’ is dan ook kwaliteit en gedrevenheid, maar ook met een grote spontaneïteit en artistiek gemak. En dat mag veel richtingen uit stuiteren. Crooner, slapstick, rockabilly, blues tot southern rock, van Elvis tot Lucky Luke, held tot moraalfilosoof; de man in de metro tot de band met ballen. Er bestaan oneindig veel Souffreau's op deze plaat.

En dan is de ene vanzelfsprekend al wat sterker dan de andere. Wij houden het meest van de William met de stevige basisriff. De persistente groove die de openende titeltrack voortstuwt en waarover gitaargolven zinderen als een “bird in the sky”. En of die aanwezig tekent in het terugblikkende Going Back: ondermeer dankzij gast Kloot Per W in pure Beatles-versus-Stonesmania. Waar we dan weer liever voor passen, zijn de wat meer losse en oppervlakkige nummers, de hapklare songwriterrefreintjes en kunststofteksten als “Take me home / where I come from / come on”, die een beetje te veel ruiken naar een obscuur podiumcafé of concertzaaltje en pintjes van één euro (niet dat daar wat mis mee is natuurlijk).

Voor elk wat wils dus op deze nieuwe William Souffreau-plaat. Kies gerust uit de jukebox van veertien wijd uiteenlopende liedjes. We verklappen graag nog namen als Jan Hautekiet (orgel), Jan Oelbrandt (pedalsteel) of het (surf)gitaarwerk van Walter “Seatsniffer” Broes, Jean-Marie Aerts of Steven Janssens. We raden echter iedereen sowieso stil te staan bij het knallende hoogtepunt The Blues; scherp en sfeervol, met wederom een broeierige riff en een naar de keel grijpende opbouw waarin de slidegitaar een extra spanningsfactor toevoegt. Degelijk werk. Zonder meer.

4 november 2017
Johan Giglot