Willow - Plastic Heaven

PIAS

De Vlaamse Bloc Party werden ze wel eens genoemd na het uitbrengen van hun debuutalbum. De gelijkenissen tussen het stemgeluid van zanger Pieter-Jan Van Den Troost en die van Kele Okereke zijn dan ook onmiskenbaar. Gezien het de laatste jaren zeer onvoorspelbaar is waar het naartoe gaat met Bloc Party, zou het wel eens kunnen dat de wereld toe is aan een vervanger.

Het is haast onvoorstelbaar hoe belangrijk de online marketingcampagnes van muziekgroepen de laatste jaren zijn geworden. De Leuvense band Willow heeft daarin zo zijn eigen methode gevonden, die ook nog eens bijzonder genietbaar is voor de fan. De band doet iets waarin tot nu toe zo weinig artiesten zo goed slaagden. Willow blinkt uit met mooie en vooral originele videoclips. Videoclips waarbij de video zelf tot een kunstwerkje verheven kan worden. De clip van Sweater leverde hen reeds een MIA-award op, maar de band bleek nog niet het uiteinde van de tong te hebben getoond.

We leerden Willow kennen toen ze in 2010 de derde plaats in Humo’s Rock Rally veroverden en tevens met de publieksprijs aan de haal gingen. Willow kwam naar voren als een band die iets te bieden had. Na de release van debuutalbum ‘We The Young’ bleven wij toch enigszins met gemengde gevoelens achter. De plaat bevatte brede popsongs met een sterke eightiesinvloed. Maar er stonden wel enkele leuke nummers op (Sweater, Two Children of onze persoonlijke favoriet Gold), maar was niet overtuigend genoeg om veertig minuten lang geboeid te houden.

Na ‘We The Young’ was de band toe aan vernieuwing. Vernieuwing die insloeg als een bom. Remedy, de eerste single van het nieuwe album, was daar de verpersoonlijking van. Een ijzersterk popnummer gedrenkt in een heerlijke laag elektronica. Bij dit bewijs van Willows kunnen werd, net als voor de laatste single Danger, een bewonderenswaardige videoclip gemaakt.

Willow heeft een duidelijke evolutie doorstaan. Waar ze voordien eerder een indierockband waren, hebben ze met ‘Plastic Heaven’ resoluut de richting gekozen van aanstekelijke electropop. Een keuze die bij het publiek zeer goed in de smaak valt, zo bleek op Pukkelpop. De jongens speelden het concert van hun leven, maar helaas kon de Wablief?-tent het volk niet aan. Tot ongenoegen van vele fans moest de tent noodgedwongen worden afgesloten.

De nieuwe plaat begint met één van de betere nummers. In het titelnummer probeer Willow ons te overtuigen van het bestaan van een Plastic Heaven: “It’s absolutely real and we will make our home in castles made of plastic in the air”. Ook tijdens Stay Stay Stay, een poging een stervende relatie te redden, kunnen wij niet anders dan meeleven: “I may not be your superman / but I’ll do anything I can to make you believe that I am”.

De garantie voor een waanzinnig feest in elke club of concertzaal waar Willow dit jaar passeert, zit in het tweede deel van de plaat. PS: What A Mess heeft een buitengewoon energetisch refrein. De Wablief? zou voor minder uit zijn voegen barsten.

Met 'Plastic Heaven' lijkt Willow een sound gevonden hebben die aanslaat. De band heeft nu de juiste samenstelling en kan vooruitkijken naar de toekomst in een poging om de nieuwe Bloc Party te worden. Hopelijk tot volgend jaar op Pukkelpop, maar dan wel in een grotere tent.