Wives - So Removed

City Slang

So Removed

Wie niet bang is de oren vuil te maken, heeft Wives vast al ontdekt. Voor al de rest is hier een modderbadje om in te duiken en de band te leren kennen.

Wives kunnen we het best voorstellen als het Amerikaanse broertje van Drahla en Squid en het neefje van DIIV (de band deelt met Wives zelfs een lid in de persoon van gitarist Andrew Bailey) en valt niet te verwarren met het gelijknamige hardcore punk- / noiserocktrio uit Los Angeles dat in het begin van de nillies actief was.

Het viertal bracht al vijf pittige singles uit als voorbode van deze plaat en die waren stuk voor stuk in staat om een dikke vette dot op je muziekradar achter te laten, als je die afstelde op “vuile rock”. Waving Past Nirvana, was een slimme eerste zet, al is de band rond Cobain alleen een inspiratie op vestimentair vlak.

Deze donkere track vol zompige synths, een kil postpunkritme en snijdende gitaren, maar ook met een vrolijk koortje erin, verwijst in werkelijkheid naar het boeddhistische begrip bodhisattva (iemand die verlichting heeft bereikt). De song gaat over iemand die zijn/haar perfecte leven wil inruilen voor een leven vol pijn van verlangen. De clip toont een meisje dat in zo’n leven gevangen zit en haar onbegrijpende onderbuur.

Voor tweede single Workin’ werd uit een totaal ander vaatje getapt, eentje met de nodige desoriënterende middelen erin. Het lijkt alsof de hele kamer gaat draaien telkens we hem horen. The 20 Teens klinkt dan weer als een garagerockversie van iets van Inspiral Carpets. En dat vinden we nog lekker ook.

Hit Me Up, de vierde track die werd vrijgegeven, was iets minder, al zit er wel een lekkere riff in en brengt die Sonic Youth en The Fall in herinnering, maar Servants was terug van hetzelfde niveau als Waving Past Nirvana en bevat ook dezelfde ingrediënten, al is hij wel iets meer uptempo.

Mocht het hierbij blijven, dan zou ‘So Removed’ met vier straffe tracks op elf een doorsnee debuut zijn, maar zanger Jay Beach, drummer Zack Sachs, bassist Alex Crawford en de reeds genoemde Bailey hebben nog wat achter de hand gehouden. Zo zijn wij helemaal gek van Even The Dead, een op bas drijvende motherfokker van een track met creepy gitaarplukjes en spoken word zoals bij ons de Brassers ze wel eens durfden afleveren. Why Is Life? is heerlijke grunge, Sold Out Seatz heeft een refrein dat zich meteen laat meebrullen, terwijl je als een stuiterbal door de kamer springt en Hideway heeft een gitaarpartij waarbij een orgasme in het niet valt.

De plaat sluit af met Future Is A Drag, maar de toekomst van Wives ziet er dankzij dit debuut alvast stralend uit. Je kan er zelf getuige van zijn in de Botanique op 18 november.

2 oktober 2019
Marc Alenus