Woman's Hour - Converstations

Secretly Canadian

Wanneer de schaduwen lengen en de kleuren uit de omgeving overgaan in grijstinten, is het Woman's Hour aangebroken. En is het tijd voor diepgaande 'Conversations'.

Woman's Hour is de vierkoppige band rond Fiona Jane en Will Burgess, zus en broer. Nadat bassist Nick Graves en later Josh Hunnisett de band vervoegen, ontstaat stilaan een eigen sound.

Vrij snel na de oprichting in 2011 verschijnen de eerste singles. En die zijn meteen goed voor wat buzz. Maar de vier voelen zich ondanks de vleiende aandacht nog niet klaar, en trekken zich terug om meer songs te schrijven.

Elf daarvan belanden uiteindelijk op deze debuutplaat 'Conversations'. En ook al zit er drie jaar tussen het oudste en het recentste werk, toch ademt de plaat een echte eenheid uit. Wat de titel van openingstrack Unbroken Sequence onderstreept.

De sfeer is sensueel en melancholisch, en uit de teksten straalt kwetsbaarheid en onzekerheid. Wat ons verleidt om de band in hetzelfde laatje te leggen als London Grammar. Te meer omdat ook hier keyboards de boventoon voeren en een kabbelende bas ons in trance brengt.

Ook Rhye is een naam die ons te binnen schiet als referentie. Vooral door de tedere en stijlvolle r&b-ritmes. Alleen krijg je bij Woman's Hour de stem van een mooie, jonge vrouw.

Hoogtepunten genoeg te rapen: van eerste single Darkest Place over Our Love Has No Rythm en To The End tot (vooral) Her Ghost, dat iets meer groove heeft én een intrigerende tekst.

'Conversations' is zowel muzikaal als visueel een klein esthetisch wonder, dat typisch Brits klinkt en ons heerlijk doet wiegen. Zowel op de dansvloer als in de hangmat.