Woolvs - Large Ensemble
Part Time Lava
Wat doe je, als je tot de vaststelling komt dat vijf personen niet voldoende is om je volgende project tot leven te brengen? Je zoekt er gewoon nog achttien bij elkaar en je maakt er een “Large Ensemble' van. Simpel, toch?
Nogal logisch dat het resultaat dan alle kanten uitschiet. Zeker als de mensen, die je bij elkaar zet, ook nog eens uit de meest uiteenlopende (Brusselse) werelden komen, zoals Jacob Hus (Cesar Quinn, solo), Lander Gyselinck (Lander & Adriaan, Hihats In Trees, STUFF), Maya Mertens (Vieze Meisje) of Nina Kortekaas (Sylvie Kreusch, Portland, Noa Lee). Dan krijg je iets polyfonisch (denk caroline) als opener For You, iets vrolijks en onweerstaanbaar huppelends als Only Hope, iets uiteenlopends als Mushroom Song, waarin duizend ideeën lijken te steken, en ga zo maar door.
Zestien nummers lang word je heen en weer geslingerd tussen allerlei genres. Iets dat start als een crooner, maar dan overgaat in neo-klassiek (Flying), iets dat zo uit een hiphopnummer zou weggelopen kunnen zijn, waarover songwriter en producer Willem Malfliet zijn unieke stem drapeert, geflankeerd door engeltjes en duiveltjes in de achtergrond (Two Trees), iets over een trein, die je dreigt niet te zullen halen, want het is druk in het station, terwijl één of andere onbeschofterik zich een weg baant tussen de menigte (TGV), en ga zo maar door. Dit zijn gewoon onze interpretaties. Misschien zie jij daar iets helemaal anders in.
Het is niet allemaal “fun and games”, want een nummer als New Year New Fear is zeker niet vrolijk en je voelt het wringen. Het heeft iets ongrijpbaars over zich, knaagt als een van artrose kromgetrokken lidmaat en Malfliet fluisterpraat eroverheen. Of het kan kort en instrumentaal zijn en verwachting creëren zonder die helemaal in te lossen, zoals in Talks. Maar in alle gevallen wordt je gedwongen om echt te luisteren, om alles even stop te zetten. En dat is mooi.
Dan vraag je je af hoe je zoiets voor elkaar krijgt. Wie doet wat? Wie brengt wat aan? Wie werkt waaraan mee? Maar voor Willem Malfliet lijkt dat allemaal vanzelfsprekend te zijn geweest. Ongetwijfeld stellen we het hier veel eenvoudiger voor dan het was, maar het is toch onvoorstelbaar dat je zo'n titanenwerk doet slagen. Wat vaststaat, is dat we hiervan niet genoeg kunnen krijgen. Dit is een plaat die leeft, vervelt, wentelt, kietelt, jeukt, krabt, prikt, slaat, zalft, inspant, ontspant, … Zo'n plaat waarvan je blijft genieten.