Worriedaboutsatan - Crystalline

Sound In Silence

Crystalline

Het is een bewogen muzikale reis, die Worriedaboutsatan heeft afgelegd. Te beginnen vanaf postrockband Johnny Poindexter, over future danceproject Ghosting Season (met releases op ondermeer DJ Sashas Last Night On Earth Label) tot dit droomambientconcept. Sinds een dikke vijf jaar lijkt dit duo echter zijn draai te hebben gevonden, wat resulteert in een vijfde langspeler. ‘Crystalline’ is overigens de eerste release op het Griekse underground label Sound In Silence, wat steevast garant staat voor een handgemaakt artwork en niet meer dan tweehonderd handgenummerde kopijen. En in dit geval zou dat wel eens te weinig kunnen zijn.

‘Crystalline’ is een typische huisstudioplaat. Eentje die gevormd is met eenvoudige ingrediënten als gitaar, bas, spaarzame drums en softe samples. Een plaat die vooral teert op sfeer en de kracht van galm, echo, drone en andere effecten die door vele pedalen gejaagd werden.

Dat resulteert in een soort shoegaze ambient van dromerige gitaarflangers en traag repetitieve melodieën tegen een achtergrond van doezeltonen en warme, gemoedelijke baslijnen. Waarbij de bijna sacrale, hoge zangklanken van Sophie Green voorzichtig voor extra diepgang zorgen. Zoals de doodse afsluiter Switching Off aantoont met een synthetische vocale vervorming, waarbij stem de toetsen van een synthesizer benadert.

Qua emotie is dit album te plaatsen tussen melancholie en gemoedelijkheid. Acht keer op rij. Hoewel ... de manier waarop het zeven minuten durende hoogtepunt Step Inside – tweede track op de plaat – laag na laag opstapelt met gestage ritmische elementen als stompbeat en digitale handclaps en met echo en dubeffecten in grandeur toeneemt, heeft meer iets van trots.

‘Crystalline’ is een schijfje dat kort genoeg is om te kunnen blijven genieten. Mits wat spaarzame consumptie, gaat hij allicht eeuwig mee. Want tussen het begin van ruis en de laatste seconden in zwaar overstuurde effecten, krijg je een weelde van rust en harmonie. Mooi balancerend tussen een aarzelend, minimaal sfeerstuk met vage drones en scapes (Cali) tot een expliciete, bijna IDM-achtige song met dubby effecten, downtempo tikbeats en onderliggende strijkers die samen een amorfe structuur vormen (Mirrors). Met als bindende factor dus de warme gitaarflangers en drones en die ijle zangklanken van miss Green.

Eenvoudig en efficiënt, ziehier de kracht van deze release. Zo krijgen de halo’s en andere toegepaste effecten meer bestaansrecht. Want Worriedaboutsatan is een pure sfeerband, dat is duidelijk. En ‘Crystalline’ is een plaat die in het verlengde ligt van Slowdives ‘Pygmalion’: een soort van experimentele roes met bijna etherisch karakter waarbij alle zorgen over duivels of judassen veraf lijken.

21 februari 2020
Johan Giglot