Wowod - Yarost' I Proshchenie

Church Road Records

Wat doe je als je een album beluistert waarvan alle titels en lyrics in het Russisch zijn? Inderdaad, je googlet erop los, legt je resultaten voor aan je Russische collega en tot slot neem je nog vlug contact op met de band in kwestie. Wanneer blijkt dat Google Translate het best goed doet en de sympathieke gitarist Gena je ook nog eens alle lyrics in het Engels bezorgt, dan zit je toch even zelfgenoegzaam te glunderen. Wie een taal niet beheerst, moet slim zijn, toch?
 

'Yarost' I Proshchenie' laat zich dus vertalen als "woede en vergiffenis". En onder deze noemers kan je ook de zeven nummers plaatsen. De betekenis van de bandnaam kregen we echter niet bij Gena losgepeuterd. Hij gaf wel mee dat ze onder elkaar grappen dat Wowod het beest is dat hen aanstuurt.

Op muzikaal vlak maken de vijf van Wowod het de luisteraar niet gemakkelijk. Dat heeft niet zozeer met de taal te maken, wel met de opdeling van de songs. De vier "oneven" nummers kan je het best omschrijven als sfeervolle, donkere postmetal. Rekviem krijgt een filmische intro op basis van elektronica (Pasha) alvorens de drums (Misha) tribalgewijs inzetten en de basgitaar (Kostya) inpikt en beide zo een repetitieve basis vormen. Het vocale gedeelte wordt schitterend vertolkt door Anton, die eerst klanken tevoorschijn tovert, die uit de diepste krochten van de hel lijken te komen, om dan uiterst clean en zelfs zacht af te ronden.

Proshchenie (vergiffenis) kent eenzelfde ritmisch patroon dat ons aan het Zwitserse Convulsif doet denken. Chornaya Zemlya (zwarte aarde) begint opnieuw rustig om dan te ontaarden in een woeste storm. Top' (moeras) tenslotte gaat loodzwaar van start en houdt het geweld aan tot het einde. Ware het niet van het verschil in vocals, dit zou evengoed een Amenra-nummer kunnen zijn.

Waar andere bands in het genre in elk nummer ook de snellere passages zouden steken, gebruikt Wowod die losgeslagen energie in drie aparte (even) nummers. Tanec Yarosti (dans van woede), Zhazhda (verlangen) en Zov Tysyachi Nozhey (schreeuw van duizend messen) zijn ultra-agressieve blackened hardcore en dus helemaal niet ons ding.

Bottom line: een sterk album van vijf sympathieke jongens uit St. Petersburg. Naast diverse muzikale invloeden gebruiken ze ook hun donkere thuisstad als inspiratie. Wanneer het Zhazhda te groot wordt, dan grijpen ze vlug naar één van de ambachtelijke biertjes die ze zelf brouwen. Zdorov'ye!