Wrangler - LA Spark

MemeTune Records

Analoge synths, daar schijnt het om te draaien bij Wrangler. Niet dat wij er iets van kennen. Laat dat vooral duidelijk zijn. Maar dat we flashbacks naar Kraftwerk en de elektronische industrial van bands als Executive Slacks wel kunnen smaken, dat weten we wel. En dus stellen wij 'LA Spark', zoals het debuut van Wrangler heet, ook wel op prijs.

Ook al is er in dat genre al heel veel gedaan. Niet in het minst door bands als Cabaret Voltaire en musici als John Foxx. En laten die twee nu net een belangrijke rol spelen in het muzikale leven van de leden van Wrangler. Want Stephen Mallinder was ook de drijvende kracht achter die industrialpioniers en analogesynthverslaafde Benge was onlangs nog actief voor John Foxx. Derde man in dit collectief is Phil Winter, u misschien bekend van folktronicaband Tungg.

Het resultaat levert dan misschien niet veel nieuws op, dat wil nog niet zeggen dat 'LA Spark' niet de moeite loont. Want industrial is dus verre van dood. Met Theme From Wrangler wordt je al meteen in het diepe gegooid. Donkere bassen krijgen een hypnotiserend en uiteraard repetitief hoger gepitcht lijntje als tegenhanger. Een stem sist een quasi onverstaanbare tekst en krijgt bijval van een bescheiden koortje. Het klinkt misschien saai, maar dat is het helemaal niet. Integendeel zelfs, het is een lekker spannend stukje muziek.

Lava Land heeft een meer upbeat, dansbare ondertoon, maar dat donkere blijft wel behouden. In combinatie met de venijnige stem levert dat een boeiende track op. Bij de titelsong krijgen wij flashbacks naar het latere werk van Cabaret Voltaire. Meer nog, dit LA Spark lijkt een bijna logisch vervolg op The Crackdown. Het spel met de drums, de onderhuidse spanning, het klopt als een bus. Ongetwijfeld een hoogtepunt op deze plaat. Met Space Ace iets verderop wordt die trend trouwens vlotjes voortgezet.

In Harder speelt het ritme een hoofdrol, maar krijgt het tegenspraak te dulden van de vocalen, die sluipend en snerend tegenspreken dat dit een dansbaar nummer is. Ook Modern World krijgt die verwijzing naar dansmuziek mee, maar de danser wordt te zijner tijd terug met de voeten op de grond gezet door allerlei onderbrekingen en wendingen. Zo valt er in elk nummer wel iets te ontdekken en blijft het genieten tot het einde.

Wie beweert dat er geen leven meer zit in industrial wordt door Wrangler terechtgewezen. Dit is een plaat, waarvan de nummers elk op zich, maar nog meer het geheel de clichés ontkracht.