Yellow 6 - No Memories, Only Photographs
Silber Records
We waren je even kwijt, John. De keien waarmee je de weg van dromerige gitaardrones plaveit, zijn dan ook talrijk en soms wat moeilijk te vinden. Maar met je tigste zelfuitgebrachte album ‘No Memories, Only Photographs’ zijn we helemaal terug mee. Zoals je het mooi zelf verwoordt in een “high fidelity stereophonic sound recording”.
John Attwood ofte Yellow 6 is inmiddels al twee decennia heer en meester in het creëren van diepe, doezelende gitaarpromenades in een soort van heerlijk ambient-minimalisme. Laat dat bij deze niet anders zijn. Trage snaaraanslagen en subtiele thema’s worden met een loopstation voorzichtig in elkaar geschoven krijgen steevast een boel nagalm met zich mee. Hoewel op het eerste gehoor vrij eenvoudig en misschien zelfs primitief, is het juist in dat rijk van galm en zoemende drones waar de Engelsman zijn wereldje begint.
Een tien minuten durende song als Only Photographs bestaat immers uit weinig anders dan lange noten die subtiel van kleur en intensiteit wijzigen en zorgen voor een roes waarin ver weg enkele melodieuze toetsen te ontwaren zijn. Een vrij donkerrode klankkleur als basis, zorgt ervoor dat deze muziek ook wel wat gaat wegen en zowel schouders als oogleden naar beneden toe dwingt. Net wanneer het echt wat zwaar wordt, streelt Yellow 6 echter even over een paar hoge snaren om voor een kleine opflakkering te zorgen.
Acht tracks lang zijn, naar traditie, in een enkele take opgenomen. Attwood verafschuwt studiomanipulaties en overdubs en presenteert graag in real time zijn kunsten. Acht creaties die zich afspelen in eenzelfde universum van lange gitaartonen, krijgen totaal verschillende bewegingen met zich mee door contrasten met diepe en hoge snaren en een ritmisch getokkel op de klankkast, telkens als een vernuftige sfeerpuzzel opgebouwd. Een enkele keer mag daar zelfs een voorzichtige snaredrum bij. Een arsenaal aan pedalen en het programma Ableton Live blijken opnieuw leuk speelgoed voor Yellow 6.
En spelen doet hij weer op zijn geheel eigen manier. Van echt afgebakende structuren of songs is geen sprake. Een steeds rondtollend, hoog thema in Seal Beach waartegen volle strelingen over de snaren zich afzetten, zorgt voor een filmisch spanningsveld, dat in alle voorzichtigheid aan intensiteit toeneemt en waaruit een soort van neerslachtige melancholie weerklinkt. Muzikale tristesse en desolaatheid zijn trouwens emoties die deze geluidskunstenaar goed liggen. Het aantal opflakkeringen op deze mistroostige plaat is immers op een hand te tellen. Wanneer The Fifth met zijn aanzwellende gitaren en schuifelende drums wat tegen trotse postrock gaat aanschurken, kent ‘No Memories, Only Photographs’ ontegensprekelijk een intens hoogtepunt.
Yellow 6 staat ook nu weer voor een geheel eigen tijds- en ambientbeleving. Met bedwelmende soundscapes sleept de Brit zijn aanhoorders weg uit de drukke, hedendaagse wereld. Laat het duidelijk zijn dat het opnieuw om een groots werk gaat van een grootse, nog steeds te weinig bekende mijnheer. Al draagt de bewust gelimiteerde oplage van zijn werken daar natuurlijk ook een stevige steen toe bij.