Yevgueni - Aan de Arbeid

Petrol

Het kwintet, oorspronkelijk een trio van Maarten Van Mieghem, Geert Noppe en Klaas Delrue, is ditmaal wederom degelijk “Aan de Arbeid” gegaan. Met leuke teksten, fijne melodietjes en een sterke stem imponeert Yevgueni iedereen die hun schijfje in de cd-speler stopte. Zanger Delrue is erg bedreven in het uiten van zijn liefde voor het vrouwelijk schoon, en dat is blijkbaar prima voer voor rake teksten. De teksten zijn een evenwichtige mix van kritische en ontspannende onderwerpen, telkens ingezongen met een heldere –soms met moeite aan de hoogste tonen reikende- stem. ‘Aan de Arbeid’ handelt over een brede waaier van onderwerpen, van honger en immigratie over zwervers tot het ontwijken van de vaat als man. Het enthousiasme en optimisme druipt van het album af, en dat is vanzelfsprekend te danken aan de vrolijke muzikale ondersteuning. Terwijl het debuutalbum ‘Kannibaal’ vooral kleinkunstsongs naar voor bracht, zit er aan deze plaat een popkantje en dat valt wel te smaken. Toch is de kleinkunst niet helemáál verloren gegaan, zoals in Overal Schoonheid, een song die blijft nazinderen. Je Moet Een Man Zijn buigt dan weer over naar de poprockkant, een kant die Yevgueni zeer goed afgaat. Het laatste nummer, Zo Donker, is het enige dat niet van eigen makelij is (het lied is origineel van Will Oldham), en dat valt ook meteen te horen. De kwaliteit is zeker niet minder, maar de song bevat niet de ware Yevguenigeest met de leuke positiviteit. Eén grote ontbrekende schakel is het succesnummer Laat Ons Een Bloem, de gecoverde song van Louis Neefs, waar Yevgueni "Zo is er maar één" mee won. Dat werd heel bewust gedaan door Delrue en producer Wouter Van Belle (ook producer van ‘Kannibaal’). Ze wilden niet zomaar een nummer op het album zetten dat niets met hen te maken had, en dat is hun grootste recht, want de liedjes die nu op 'Aan de Arbeid' staan zijn even goed, zo mogelijk zelfs beter. ‘Aan de Arbeid’ is een puik afgewerkte plaat waar het enthousiasme van afdruipt, met nummers die hardnekkig in je hoofd blijven hangen en met teksten die getuigen van een goede portie zelfkennis. Een nummer noemen dat eruit springt is, hoe cliché dat ook klinkt, moeilijk, aangezien alle nummers aan elkaar gewaagd zijn. Wie het eerste album al bezit, maar nog niet zeker is zich ‘Aan de Arbeid’ aan te schaffen: De strijkers zijn getransformeerd naar elektrische rockgitaren, het enthousiasme is gebleven, maar de muziek is zowaar nóg beter.