You Me At Six - Sinners Never Sleep
Virgin Records
‘Sinners Never Sleep’ is al het derde studioalbum van de vijfkoppige band You Me At Six. Drie jaar na hun debuut verklaren de nog steeds jonge poppunkers – het oudste bandlid telt niet meer dan drieëntwintig lentes – klaar te zijn om hun tienerjaren en hun daarbij horende imago achter zich te laten en hiermee een nieuwe, meer volwassen weg in te slaan.
Loverboy is de eerste single van het album en leunt het dichtst aan bij het oude YMAS. Een tegendraadse riff, een catchy refrein: dit is wat we gewoon zijn van deze groep. Ook Jaws On The Floor gaat verder in dezelfde lijn en teksten als “Life’s a bitch, but I’m friends with her sister” toveren alvast een glimlach op ons gezicht.
Het is het derde nummer, Bite My Tongue, dat ons de andere kant van You Me At Six laat horen. Dit nummer zou donkerder, harder en meer volwassen moeten klinken, maar wat wij horen is niet veel meer dan een stadionrocknummer: te braaf, te proper. Ook van Oli Sykes’ gastoptreden – alom bekend als zanger van Bring Me The Horizon – waren we niet meteen gediend en tijdens zijn demonstratie hoe-uw-stembanden-het-snelst-naar-de-zak-helpen (lees: screamen) leek de skiptoets verrassend aantrekkelijk.
De cleane sound wordt in de daaropvolgende nummers voortgezet. Het speelse van de eerste albums is eraf, de plaat klinkt te commercieel en de nummers zijn gewoonweg platgeproducet. Misschien was het in de arm nemen van Garth “GGGarth” Richardson toch niet zo’n goede zaak? Richardson producete ondermeer Nickelback, Rage Against The Machine en The Peppers, maar in dit geval helt de balans tot onze spijt over naar Nickelback. Of een andere producer een betere plaat had kunnen afleveren is nog maar de vraag. IJzersterke nummers zijn het nu eenmaal niet.
Reckless komt net op het goede moment – drie ballads op vier nummers is echt wel te veel van het goede – en is met zijn aanstekelijk refrein veruit een van de beste - of minst slechte, het is maar hoe u het bekijkt - nummers op het album. “All I want to do is write a song / one I haven’t ever sung before / I don’t want to sing the same old thing” verkondigt Josh Franceschi in Little Bit Of Truth, maar dát is nu net wat hij lijkt te doen: hetzelfde liedje zingen. Ook al zijn ze een nieuwe weg in geslagen, vernieuwend zijn ze niet.
Met ‘Sinners Never Sleep’ wilden de jongens van YMAS zichzelf bewijzen, maar daar zijn ze niet in geslaagd. De sterkste nummers op de plaat sluiten meer aan bij het genre van hun vorige albums, maar opwindend, origineel of overtuigend kunnen we ze niet noemen. Houdt u toch van afgeborstelde punkpop, wij houden u niet tegen. En anders: laat dit plaatje maar mooi in het rek liggen.