You Say Party! We Say Die! - Lose All Time
Pias Records
You Say Party! We Say Die! Klinkt de bandnaam u onbekend in de oren? Misschien kent u wel hun nieuwe album ‘Lose All Time’? Wees gerust, u kan er van op aan dat de onwetendheid niet lang meer zal duren. Hoezo vraagt u zich af?
Op 9 november heeft You Say Party! We Say Die!, het uit het Canadese Vancouver afkomstige vijftal, een bezoek aan Botanique gepland. Bovendien is nu, een jaar na het verschijnen van hun zelfgereleaste album ‘Hit The Floor!’, ook hun tweede plaat ‘Lose All Time’ te vinden tussen de andere recente hippe platen. In België moet u echter niet zoeken. Tot op heden werd het schijfje enkel in Canada, UK, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland uitgebracht. Wij moeten ons dus troosten met het aanstaande Brusselse live-optreden. Maar voor het geval u toch te lui en/of platzak bent om u massaal richting hoofdstad te bewegen: een schets van het fenomeen You Say Party! We Say Die!
Denk Dance, Punk en Rock in een aanstekelijke mix met lekkere gitaren, schreeuwerige stemmen en uiterst dansbare beats op tijd en stond. Wat zegt u, hype? Absoluut. Bij het beluisteren van ‘Lose All Time’ is dat idee moeilijk te verdrukken. Toch bezorgt YSPWSD zijn luisteraars niet enkel een handjevol memorabele en catchy singles‑to-be zoals Dance Floor Destroyer, het veel rustigere, maar daarom niet minder interessante Monster en het daarop volgende Like I Give A Care. Ook de rest van hun album is de aandacht van zijn luisteraars meer dan waardig. Sprake van albumvulling is er hier dus, in tegenstelling tot platen van vele andere gehypte bands, niet.
De songs zelf zijn - misschien dankzij de dance-invloeden - doorgaans sterk gebaseerd op herhaling. Zowat alle nummers kunnen, zoals eerder gezegd, op zichzelf staan, maar komen vooral binnen het album tot hun volste recht. Op de albumopbouw is met andere woorden weinig tot niets aan te merken. “This is a test, this is a test…” zijn de eerste zinnen van het nummer Five Year Plan en fungeren meteen als perfecte opener. Niet enkel de leuke woordkeuze, maar zeker ook de klinkende gitaren die het openingsruis zelfzeker doorbreken, zetten meteen de juiste sfeer voor het uurtje muziek dat erop volgt. De afsluiter Quiet World is eveneens bijzonder goed gekozen en rond het album in stijl (hún stijl) af. Verder schuwt de band zeker geen afwisseling in hun album. Zowel hun standaard hevigere nummers als de rustigere nummers (zoals You’re Almost There) zijn terug te vinden op het schijfje en balanceren de plaat mooi uit. Mensen die hun handen kunnen leggen op de UK-versie krijgen er trouwens ook de bonustrack Midnight Snake bovenop. Nog een opmerkelijk nummer is Dance Floor Destroyer. Een songtitel die naar hun publiek verwijst. Enthousiast en dansend dus.
Naast een enthousiaste fanbasis ontbreekt het de band zelf ook zeker niet aan enthousiasme. Aan het begin van hun muzikaal avontuur (hun eerste optreden speelden ze in april 2004) stonden ze er immers ook om bekend geen enkele kans om op te treden te laten liggen. Zo gaven ze ooit een optreden in een kerkkelder. Niet veel meer dan een jaartje nadien openden ze al voor bands als Pretty Girls Make Graves. Een snelle opkomst dus. In 2003 ontsproten en nu al hun tweede geslaagde langspeelplaat uit. We kunnen ons afvragen hoe lang de totale hype nog uit zal blijven. De band is de aandacht immers meer dan waard.
Een knap, catchy en best origineel geluid op een uitgebalanceerd album dat van begin tot eind de moeite is én dankzij een knappe opbouw blijft boeien. Benieuwd hoe ze het er begin november in Botanique live van af brengen!