Zachary Cale - Duskland

No Quarter Records

Als eenvoudige singer-songwriter uit New York jezelf met je muziek onderscheiden is allerminst een gemakkelijke opdracht. Toch tracht de zesendertigjarige Zachary Cale uit Enon, Louisiana met ‘Duskland’ alweer het verschil te maken. 

Cale's carrière nam rond 2005 een aanvang nadat zijn eerste four-track-opnames verschenen bij New World Of Sound. Gaandeweg profileerde hij zich steeds meer als een folkie zanger met een full band rond zich. Verschillende albums (o.a. ‘Walking Papers’, ‘See-Saw’ en ‘Noise Of Welcome’) volgden, met wisselende bezettingen. Naast het uitbrengen van deze albums en de vele daaruit volgende optredens runt Cale sinds 2008 ook All Hands Electric, een eigen muzieklabel. Toch verschijnt zijn vijfde, full album niet op zijn eigen label maar op No Quarter Recordings, dat Cale opmerkte nadat The Village Voice in 2014 hem tot “songwriter of the year” kroonde.

Op relatief jonge leeftijd heeft Cale al een hele, muzikale carrière achter zich en kan hij bogen op een ruim oeuvre. In dat oeuvre valt ‘Duskland’ sterk op doordat hij zich meer dan ooit laat omringen door een heuse stoet aan muzikale begeleiders. Zo horen we onder meer James Preston (bas), Phil Glauberzon (keyboards), Robert Boston (piano) en Carter Yasutaka (trompet). Phil Sterk en Brady Sansone leveren beiden knap, pedalsteelgitaarwerk. Opmerkelijk dat er op ‘Dusklands’ maar liefst drie verschillende drummers/percussionisten (Ethan Schmid, Otto Hauser en Ryan Johnson) te horen zijn.

De albumtitel verwijst naar de route die Cale voor zichzelf uitgestippeld heeft. Hij houdt zich staande door vooral niet bruusk en wild tekeer te gaan. Opener Sundowner geeft zichzelf slechts aan een gestaag, langzaam ritme prijs. De vaak in mysterie gehulde songs lijken wel soundtracks bij dromen. Om maar te zeggen : ‘Dusklands’ is cinema voor het oor.

Cale beschikt over het talent om songs te schrijven, die zich in je hoofd nestelen (het fraaie Blue Moth). Dat de akoestische gitaar een belangrijke rol speelt op ‘Dusklands’ komt dan ook niet echt als een verrassing. Toch baadt het album in folky en countryachtige sferen, zoals blijkt uit I Left The Old Cell.

Zijn liedjes zijn bedrieglijk eenvoudig, maar toch dragen ze de sporen van een doorwinterde singer-songwriter, die met veel feeling voor de juiste sfeer helemaal de juiste snaren raakt. Evensong neemt de luisteraar mee op sleeptouw, ook al is het geen gemakkelijke song. Hij bedenkt zich dat hij al zoveel levens geleid heeft en dat hij, om vooruit te geraken, een deel daarvan moet opgeven. ‘Dusklands’ is introspectiever van aard dan de eerdere albums: er zijn zeker biografische elementen, maar het evenwicht met fictionele elementen blijft bewaard. En soms schuilen er wat donkerdere gedachten in de songs (Dark Wings).

Cale heeft best een aardige stem en fingerpickingkwaliteiten en weet beide kwaliteiten ook goed te gebruiken. Maar vooral in de beperking toont hij zich meester, wat blijkt uit de korte instrumental Basilica halfweg. Mede daardoor situeert het album zich tussen verstilde americana en melodische sensibiliteit. Verder echoot het album ook invloeden van muzikale grootheden als Morricone en Badalamenti (het ritmisch sterke Changing Horses past bijvoorbeeld perfect bij beelden van een wat oudere western).

Op dat nieuwe album tilt hij zijn songschrijversschap alweer een trede hoger, waardoor het in het verlengde komt te liggen van hedendaagse klassiekers als Nebraska (Springsteen), Nashville Skyline en Time Out Of Mind (Dylan). Niet zozeer omwille van het niveau van songs of omwille van productionele redenen, maar vooral omdat al deze albums een zelfde soort tijdloosheid met elkaar delen (een grootse, meeslepende ballade als I Forged The Bullet bijvoorbeeld).

Ontzettend veel sfeer op dit album dus. Ook al zijn de songs best sterk en voelt het album erg consistent aan. Toch vragen we ons af of Cale alsnog veel nieuwe zieltjes voor zich zal winnen. ‘Dusklands’ is er in de eerste plaats voor hen die al fan waren. Nochtans loont het de moeite om dit album te beluisteren, want het is een knap en erg aangenaam album afkomstig van een jarenlang miskende singer-songwriter.