Zeitkratzer - Performs Songs From Kraftwerk And Kraftwerk 2

Karlrecords

Van de muziek van Kraftwerk blijf je af of je maakt er echt volledig je eigen ding van. Het avantgardistische concertgezelschap Zeitkratzer kiest duidelijk voor de laatste optie en maakt een geheel eigen vertaling van een aantal songs uit de eerste twee (weinig gekende) platen van de Duitse krautrocklegende.

Performs Songs From Kraftwerk And Kraftwerk 2

Dat past nog wel in het kraampje van het twintig jaar bestaande collectief van geschifte, muzikale geesten. Luister maar even naar de vertolking van Lou Reeds ‘Metal Machine Music’ zonder drums, zang of afgebakende songstructuren en dan weet je dat Zeitkratzer geen uitdaging uit de weg gaat.

Mathematische, mechanische muziek omzetten in live improvisaties met mensen en instrumenten, daar draait het allemaal om. Hoe maak je van robotten mensen? Met hobo’s, fluiten, cello’s (in het geval van Spule 4 niet als noteninstrument maar als krakende geluidsbron) en violen is het antwoord. Opvallende afwezige: de synthesizer. Maar het zal u als kenner natuurlijk opgevallen zijn dat die ook op de originele eerste twee platen van Kraftwerk, waar echt nog sprake is van krautrock, niet de hoofdrol opeist.

In elk geval pakt het steeds wijzigende collectief onder leiding van Reinhold Friedl uit met knappe vondsten en composities die het baanbrekende experiment dat Kraftwerk zo groot maakte, alle eer aandoen. Want wie Zeitkratzer doorheen de tientallen releases en samenwerkingen al leerde kennen, weet dat het ensemble zijn laars lapt aan muzikale wetmatigheden en eigen, neoklassieke regels opstelt. Zo is gekraak en gepiep inherent en essentieel, mogen trombones zwaar overblazen worden en kunnen blaasinstrumenten gerust als percussieobject dienen. Verwacht dus gerust een bijzonder en moeilijk definieerbaar klankspel.

Niet enkel artistiek, ook esthetisch houdt dit (momenteel) negenkoppige gezelschap de kaarten stevig in de hand. Enkel wat zuigen en blazen in een mondstuk - de enige inhoud van Atem - getuigt misschien van net wat te veel artistieke vrijheid, maar de suggestieve melodieën waarmee dwarsfluit en viool rond elkaar kringen in Klingklang, terwijl contrabas en tikkende drums een hardnekkig ritme aanhouden, is ronduit verslavend. Op zo’n momenten laat Zeitkratzer van het oorspronkelijke Kraftwerk geen spaander meer heel.

Vele ups en een paar downs dus voor deze plaat. Wie na veertig jaar nog steeds wacht tot het ogenblik dat Kraftwerk zijn eerste twee releases durft te heruitgeven, kan hier plat op zijn smikkel gaan. Deze creatieve vertolking waarin sfeer en neoklassieke stukken elkaar vinden, moet in dezelfde experimentele geest geplaatst worden als het originele werk, dat ook stevig tegen de stroom in ging. Wie durft?

21 april 2017
Johan Giglot