µ-Ziq - Chewed Corners

Planet Mu

µ-Ziq is terug. Onlangs nog met het bijzonder geslaagde ‘XTEP’, een ep vol bruisende en frisse elektronica, en nu dus ook met een full album. Op ‘Chewed Corners’ wordt het klankenspectrum verder verkend en wordt experiment opgehangen aan mooie melodieën en steeds minder aan abstracte ritmes. Je mag er op rekenen dat auteur Mike Paradinas, die dit jaar de twintigste verjaardag van pseudoniem µ-Ziq viert, nog steeds een alerte speler is.

Paradinas werd ooit opgepikt door Aphex Twin die hem prompt een release aanbood op diens Rephlex label. Het was de tijd dat techno in volle expansie was en zijn weg begon te vinden naar het grote publiek. Op dat moment besliste een horde artiesten terug aan het experimenteren te slaan. µ-Ziq was ongetwijfeld een van hen. Van onontgonnen klankenspectrums tot waanzinnige breakcore, Paradinas liet zich voeren waarheen het hem leidde.

En dat doet hij nog steeds. De tegendraadsheid van toen vind je minder terug in zijn muziek dezer dagen maar met zijn rijke geluidspallet schildert hij nog steeds mooi prachtige composities. Daarbij tapt hij veel dansbaars uit de kraan, steeds voorzien van ijle laagjes elektronica die uit verschillende genrevaten komen. Van Boogie Funk tot Indietronica over Witch House en Techno. Smijt Caribou, Modeselektor, Grimes en Boards Of Canada bij elkaar en je krijgt iets dat er op zou kunnen lijken.

Soms voelt ‘Chewed Corners’ heel retro aan (Melting Bas of Tickly Flanks bijvoorbeeld) en even vaak heel hedendaags (Wipe of Taikon) en nog vaker lopen die twee door elkaar. Hier en daar bouwt hij ongegeneerd een feestje (Houzz 10 en Weakling Paradinas) of speelt hij in op het emo-gedeelte van je hersenen (Christ Dust, Gunnar).

Alle tracks horen mooi bij elkaar en toch zitten er voldoende onderlinge verschillen in om het een uur lang uiterst boeiend te houden. In elk geval klinkt µ-Ziq, na zes jaar, nog steeds relevant en verruimend. Weer een pluim op de hoed van Planet Mu labelbaas Mike Paradinas.