2007: Nike helpt LCD Soundsystem uit diep dal met 'Sound Of Silver'

Flashback

Tien jaar geleden bracht LCD Soundsystem doorbraakplaat ‘Sound Of Silver’ uit; een bijzonder emotionele plaat, waarbij James Murphy zich tijdens de opnames ei zo na liet opnemen in het gesticht. Het was uiteindelijk een schoenfabrikant die zijn leven redde en deze plaat hielp op de wereld zetten.

Het klopt wel degelijk: een schoenfabrikant redde het hachje van LCD Soundsystem en hun tweede plaat ‘Sound Of Silver’. James Murphy, frontman van de dancerockgroep, bedankte Nike uitvoerig in de credits en daar had hij zo zijn redenen voor. Het merk redde Murphy namelijk uit een creatief doodlopende straat, waarin hij hoofd en geest leek te verliezen.

‘Sound Of Silver’ werd opgenomen in een stal in Massachusetts, die volledig bekleed was met zilveren lamé – vandaar ook de titel van die tweede plaat. Maar van een leien dakje liep het geenszins. Murphy worstelde met zichzelf, vroeg zich af wat voor zin het allemaal had en geraakte in een neerwaartse spiraal. De band kreeg niet het succes die ze volgens hem verdiende en ook op persoonlijk vlak doken er meer vragen op dan antwoorden. Tot er plots een opdracht van Nike binnenkwam.

De regels waren duidelijk: Nike wou een soundtrack van vijfenveertig minuten lang, waar naar hartenlust op gejogd kon worden. Ze wilden een warmup van zeven minuten, een cooldown van zeven minuten en een tussenstuk met voldoende dalen en pieken om de luisteraar in beweging te houden. “Ondanks de strikte regels voelde het bevrijdend om aan zo’n project te werken”, vertelde Murphy later. “Ik jog zelf niet, nooit gedaan trouwens, maar het was zalig om niet aan volwaardige songs te moeten denken, maar eerder aan een list of crap die ik kost wat kost moest afwerken. Net wat ik nodig had om mezelf te motiveren: een beetje routine.”

Het project heette “45:33” en werd uiteindelijk afgebroken door de joggers die het ding afspeelden tijdens het wekelijkse rondje. Murphy werd ook door zijn collega’s zwart gemaakt voor sell out omdat hij samenwerkte met een multinational. “Hilarisch, als je weet hoeveel ik er maar aan overgehouden heb”, was zijn reactie. Maar het belangrijkste aan heel het proces was de hernieuwde moraal van Murphy. En een dijk van een song: Someone Great.

Ergens tijdens het vijfenveertig durende looprondje hoor je de basis - zeg maar de bloop-blip-achtige beat - waarmee Murphy later aan de slag zou gaan voor Someone Great. Hij schreef er een tekst op ter ere van zijn overleden therapeut George Kamen, de persoon waaraan ook het hele album gewijd is. Het nummer is ook de blauwdruk voor de rest van het album: een in het hoofd plakkende brij van elektronica en rockritmes, waarover Murphy slimme teksten smeert die handelen over verdriet, angst en ouder worden in een constant veranderende wereld.

Andere knaller op de plaat is ongetwijfeld All My Friends, een nummer waarbij Murphy met weemoed terugkijkt op zijn jeugd en bang vooruitkijkt naar zijn volwassen toekomst. Prachtig op plaat, maar nog indrukwekkender voor wie het live al meegemaakt heeft.

De vooruitgeschoven single was North American Scum, een nummer speciaal gemaakt om de live-optredens wat opzwepender te maken en een kleine plaagstoot richting de inwoners van New York, de stad waar hij een haat-liefde-verhouding mee heeft. Zie ook de sleper: New York I Love You, But You’re Bringing Me Down, de afsluiter op ‘Sound Of Silver’.

Het album betekende de definitieve doorbraak voor LCD Soundsystem. ‘Sound Of Silver’ belandde bovenaan op verschillende eindejaarslijstjes, net als veel nummers van de plaat. “Wat ik wilde voor mijn tweede plaat was mij verdiepen in nieuwe geluiden om zo een groter muzieklandschap te creëren; dat en mij minder zorgen maken omtrent het hele proces. Met de onverwachte hulp van Nike is me dat ook gelukt”.