Beach House - Once Twice Melody

De band plant een dubbelalbum in het voorjaar van 2022, maar geeft ze vrij in schuifjes.

‘Once Twice Melody’, zo zal de opvolger van ‘7’ uit 2018 heten. Een eerste deel van vier songs met dezelfde naam verscheen op 10 november om middernacht, een tweede volgt op 8 december, dan nog eentje op 19 januari en de rest van de achttien nummers volgt een maand later op 18 februari.

Voor het eerst zaten Victoria Legrand en Alex Scally zelf in de producersstoel en ze dat leverde iets op dat de “French crop” van Alex Callier van Hooverphonic spontaan terug in een vetkuif zal laten schieten: met heel veel aandacht voor de strijkersarrangementen. De nummers werden zelfs opgenomen met een live strijkersensemble in verschillende studio’s waaronder Pachyderm studio in Cannon Falls, MN, United Studio in Los Angeles, CA en Apple Orchard Studios in Baltimore, MD.

En dat de focus dit keer ligt op die strijkers en op luisterrijke melodieën wordt al duidelijk vanaf de opener en titeltrack. De synths van Scally vormen nog altijd het warme waterbed waarop de zang van Legrand en de rest van de instrumenten gelegd worden, maar zo zomers en fris hebben we Beach House nog niet eerder gehoord.

Superstar is een heerlijk, bijna doorzichtig nummer waarop het heerlijk wegdromen is, ver weg van alle politiek gekrakeel over gascentrales en kerncentrales. Het is nochtans een nummer over een definitief afscheid: “Somewhere out on the radio/ Look up high/ Now you're gone/I see it now when it's photographed/ Something good/ Never meant to last,” klinkt het, maar de een van de fans vergeleek het al met de “rainbow road in Mario Kart”. Een instant Beach House classic.

En we blijven in de afscheidssfeer met Pink Funeral, een onvervalst romantisch nummer waarin de blauwe lucht zwart wordt en zwanen zwemmen op een met sterren besprenkeld meer. Volgens ons toch het zwakkere broertje (of zusje zo u wil) van het eerste kwartet songs want de afsluiter van de eerste ep is pure dreampop met watervalletjes van synths, wat rokerige zang van Legrand en een net scherp genoeg randje om niet melig te worden.

Mooie start dus voor Beach House dat, zoals gisteren gemeld, twee keer naar ons land komt.