#BoksSongs - Faithless - Muhammad Ali (2001)

De één beschouwt boksen als een edele en tactische vechtsport, waarbij ringinzicht, de coördinatie van voeten, ogen en handen en conditie centraal staan.  De ander veroordeelt het als bloederige, zinloze barbarij.  Daar gaan we deze week niet over oordelen. Wel zoeken we een zevental songs bij elkaar, waarbij een bokser of de sport een rol spelen in de song.

Altijd straf, als het over de singles ging en Muhammad Ali was een machtig, funky eerbetoon aan de grootste bokser aller tijden.

Het was de tweede single van derde plaat 'Outrospective', waarin Faithless-voorman Maxi Jazz lyrisch is over zijn überheld: "Toen ik tien was en in deze buurt opgroeide, had ik het zwaar te verduren. Ik ben altijd vel over been geweest en bovendien kwam ik helemaal niet stoer over. Ik was hapklaar voer voor de leeuwen in de buurt. Cassius Clay, of Muhammad Ali, maakte in die periode een geweldige indruk op me. Hij was zwart, intelligent, spiritueel en blaakte van trots. In de ring werd hij gevreesd, door het publiek werd hij bewonderd. Hij heeft me over mijn minderwaardigheidscomplex heen gezet. Ik werd trots op mijn gitzwarte huid, terwijl ik daar net vaak op werd afgerekend. In deze song zeg ik dat men op een dag van mij zou houden zoals ze dat bij Ali deden. Hij heeft in zekere zin mee de weg bereid voor mij als artiest. Elke generatie zou zo'n rolmodel moeten hebben."

Met een sample van Archie Bell & the Drells' Strategy uit 1979, die het geheel behoorlijk funky inkleurt. De cover van de single was een foto van de kamp van Ali versus Sonny Liston, waarin Liston werd gevloerd in de eerste ronde. Ali en Liston kampten twee keer. Een eerste keer in 1964. Underdog Ali heette toen nog Cassius Clay en forceerde Liston tot opgave in de zevende ronde. De tweede kamp was in mei 1965 in Maine, toen Ali in de eerste ronde al een knockout afdwong met zijn beruchte “phantom punch”.