Cactusfestival 2019: zeven bands die je moet gezien hebben

Voorbeschouwing

Er zijn niet veel zekerheden in het leven, maar één ervan is dat je ons begin juli steevast een weekend lang in het Minnewaterpark van Brugge kan aantreffen voor Cactusfestival. Het grote voordeel van dit festival is dat keuzestress onbestaande is en je simpelweg alle bands kan zien. Toch hebben wij in het alweer mooie aanbod, dat Cactus Muziekcentrum wist te strikken, zeven parels trachten te selecteren die je echt moet gezien hebben.

In eerste instantie gingen we voor vijf bands, maar gaanderweg faalden we in dat opzet en daarom klokken we af op zeven. Daarbij doen we andere bands, zoals het betere Belgische werk van Dead Man Ray, SX, dEUS en Oscar And The Wolf misschien onrecht aan. En dan komen in dit lijstje ook een pak van de exclusieve concerten waar Cactusfestival een patent op heeft, zoals Joe Jackson, Parquet Courts, Bloc Party en Neneh Cherry, niet aan bod. Daarom deze arbitrair opgestelde zeven die je moet gezien hebben:

De openingsdag van Cactusfestival is met uitzonderling van opener ELIZA een Belgische avond met Oscar And The Wolf als headliner. Wij kijken echter vooral uit naar Faces On TV (vrijdag - 18u30 – 19u25), de band rond Jasper Maekelberg. Maekelberg verdiende vooral zijn strepen als producer, maar heeft met Faces On TV ook een eigen ei dat hij kwijt wil. Vorig jaar kwam met ‘Night Funeral’ dan eindelijk een debuutplaat op de markt en dat werd als bijzonder, coherent, weemoedig en dansbaar tegelijk beschouwd. Live durft Faces On TV al eens voor een avontuurlijke interpretatie van de tracks kiezen. Kwestie van het voor iedereen spannend te houden. 

Na een lange en moeilijke zoektocht vond Naomi Sijmons eindelijk wat ze wou. Reena Riot (zaterdag - 12u20 - 13u10), waarmee ze in 2012 nog tot in de finale van Humo’s Rock Rally stond, vervelde tot een echte groep en die groep besloot om gewoon alles volledig zelf te gaan doen. Debuutplaat ‘NIX’ verscheen begin dit jaar en was een schot in de roos en vooral de plaat die Naomi en de band zelf wilden maken. Live spat het spelplezier van het podium en krijgen de compromisloze songs nog dat beetje extra.  

Onmiddellijk na Reena Riot speelt Rolling Blackouts Coastal Fever (zaterdag - 13u40 – 14u40, exclusief concert) ten dans. Deze Aussies brachten vorig jaar de ongedwongen debuutplaat ‘Hope Downs’ uit en speelden in de AB, op Pukkelpop en op Filterfestival in Trix. Voor dat laatste festival werd de band zelfs last minute van het café naar de grotere club verplaatst. Live neemt Rolling Blackouts C.F. je mee op een rollercoaster van opgewekte en speelse indierock waar de songs en bindteksten naadloos in elkaar overlopen en je als toeschouwer gewoonweg de tijd niet geven om je te vervelen.  

Al vijfentwintig jaar en tien langspelers maakt Cat Power (zaterdag - 19u55 – 21u05, exclusief concert) intrigerende indiefolk. Met vierde plaat ‘Moonpix’ volgde de grote doorbraak, maar het was ‘The Greatest’ uit 2006 waarbij de superlatieven onuitputtelijk bleken en ze als eerste vrouw ooit de Shortlist Music Prize ontving. Eind 2018 verscheen ‘Wanderer’, het tiende album. Live is ze een intrigerende persoonlijkheid die garant staat voor memorabele optredens wegens de  onvoorspelbaarheid en eigenzinnigheid waarmee ze de set aanpakt. 

De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Aldous Harding (zondag - 13u30 – 14u30, exclusief concert) werkt gestaag aan de weg naar de top. De debuutplaat in 2014 en ‘Party’ uit 2017 werden bijzonder goed onthaald, maar ‘Danger’, de derde plaat, werd overladen met superlatieven. De muziek van Harding laat zich nog het best omschrijven als verfijnde en mysterieuze folk met poëtische subtiele teksten. Vrolijk is het allemaal niet, maar verdomd goed wel. 

Neneh Cherry (zondag - 18u15 – 19u25, exclusief concert) blijft, net als Joe Jackson, ondanks een lange staat van dienst innoveren en relevant nieuw werk lanceren, zo bleek ook op het in 2018 verschenen frisse album ‘Broken Politics’. Ze liet in 1989 - jaja, kids!! - voor het eerst van zich horen met debuutplaat ‘Raw Like Sushi’ met daarop de hits Buffalo Stance en Manchild. Doorheen de dertig jaar, die daarop volgden, wist ze door interessante samenwerkingen met onder andere Youssou N’Dour, Massive Attack en Four Tet steeds andere paden te bewandelen en genres als hiphop, jazz en electronica in haar werk te introduceren. 

Band Of Horses (zondag - 19u55 – 21u10, exclusief concert) bouwt al vijftien jaar aan de weg en leverde in die tijd vijf albums af waarvan ‘Infinite Arms’ uit 2010 het meest succesvol was. Wie de indierock en Americanascene volgt, kent hen zeker van nummers als Is There's A Ghost, No One’s Gonna Love You, Casual Party en de hit The Funeral. De sterkte van de band zit hem in de eigenheid, het onwrikbare gevoel voor melodie en de breekbare stem van frontman Ben Bridwell. Live slagen ze er steevast in om je als concerganger mee te nemen op een muzikale tocht en je "one of the guys" te laten voelen.

Dat muziek centraal staat op Cactusfestival staat buiten kijf, maar ook aan de randanimatie wordt gedacht. Zo is er dit jaar Kiosk als nieuwigheid waar de bezoekers hun beste dansbeentje kunnen voorzetten. Daarnaast is er nog Bazaar als het culinaire hart van het festival en Oasis als rustpunt met hangmatten en speelinstallaties. Alle info vind je op www.cactusfestival.be.