De meest iconische orkestrale gamemuziek

Gamemuziek heeft een enorme evolutie doorgemaakt. Waar het begon met simpele piepjes en herhalende melodieën, horen we tegenwoordig soundtracks die qua emotionele impact en orkestrale grandeur niet onderdoen voor Hollywoodfilms. Sommige composities zijn zelfs zo geliefd dat ze los van de game worden uitgevoerd door symfonieorkesten wereldwijd. Hieronder een aantal hoogtepunten.

Ezio's Family ('Assassin's Creed II') door Jesper Kyd

Het stuk Ezio’s Family is uitgegroeid tot hét muzikale gezicht van de 'Assassin’s Creed'-serie. Met zachte strijkers en koorzang die langzaam opbouwen naar een emotionele climax, vangt de muziek perfect het gevoel van verlies, hoop en het epische pad van Ezio Auditore.

Waarom is dit zo iconisch? Omdat dit nummer in één keer de toon zette voor een franchise die historische epiek combineert met persoonlijke verhalen. Het wordt nog steeds gebruikt als motief in latere 'Assassin’s Creed'-delen, telkens in een nieuwe bewerking.

Red Dead Redemption 2 (componisten Woody Jackson, Daniel Lanois, Rhiannon Giddens en D'Angelo)

Waar veel games kiezen voor pure orkestrale bombast, koos Rockstar voor een intieme, filmische aanpak die sterk doet denken aan Ennio Morricone’s spaghettiwesterns. De muziek van 'Red Dead Redemption 2' is melancholisch, traag opbouwend en doordrenkt van sfeer. Van de kalme gitaarstukken tijdens een rit door de prairie tot het hartverscheurende Unshaken van D’Angelo – de soundtrack is een emotionele reis op zichzelf.

Waarom is dit zo iconisch? Omdat de muziek niet alleen de setting ondersteunt, maar ook Arthur Morgans persoonlijke verhaal extra diepte geeft. Het voelt alsof de soundtrack je letterlijk meeneemt in zijn innerlijke strijd.

Skyrim: The Elder Scrolls V (door Jeremy Soule)

Met de krachtige opening van het Dragonborn-thema weet je meteen dat je iets groots te wachten staat. Het koor dat in een fictieve drakentaal zingt, gecombineerd met bombastische orkestrale kracht, maakt dit een van de meest epische stukken gamemuziek ooit.

The Last Of Us (door Gustavo Santaolalla)

Soms is grootsheid te vinden in eenvoud. In plaats van een bombastische orkestscore koos Santaolalla voor rauwe, melancholische gitaarstukken. Het resultaat is een soundtrack die intiem en menselijk klinkt, en de emotionele lading van Joel en Ellie’s verhaal perfect ondersteunt.

Halo (door Martin O'Donnell en Michael Salvatori)

Wie ooit het Gregoriaans klinkende koor van het Halo Main Theme heeft gehoord, vergeet het nooit meer. Het is een soundtrack die heroïek en mystiek perfect combineert en zo een complete generatie gamers kippenvel bezorgde.

 

Van de intieme gitaar van The Last Of Us tot de grootsheid van Ezio's Family en de melancholie van Red Dead Redemption 2: gamemuziek heeft zich ontwikkeld tot een volwaardig kunstgenre dat niet alleen de spelervaring verrijkt, maar ook los daarvan krachtig blijft. Veel van deze stukken worden tegenwoordig door orkesten uitgevoerd in concertzalen over de hele wereld – een bewijs dat gamemuziek zijn plek in de muzikale canon heeft veroverd.