#DeSongsVan2021 - Damien Jurado - Tom (2021)

Lijstjes, jaaroverzichten, terugblikproza, we zijn er dol op aan het einde van het jaar, maar al te vaak wordt er gefocust op albums. Wij zoomen deze week iets dieper in en gaan puur arbitrair voor een paar songs die heel vaak op onze muzikale radar passeerden, omdat we er op één of andere manier door werden gepakt.

2021 was ook het jaar dat sommige bibliotheken in onze regio, vreemd genoeg, de cd-collectie stopzetten, omdat het aantal ontleningen tot bijna nul was herleid. Dat betekent dat we onze collectie serieus konden aanvullen met de spullen die ze dan voor een prikje van de hand deden. Zo hebben we quasi de volledige collectie van deze jongeman uit Seattle kunnen verwerven.

De volledige achttien werkstukken hebben we (nog) niet, maar de worpen van het laatste decennium zijn nu de onze en zijn een serieuze luisterontdekkingstocht waard. Aparte singer-songwriter, die absoluut niet te beroerd is om uit het folkidioom te stappen en alle mogelijk aanvullingen gretig incorporeert in zijn werk.

Dit jaar was er 'The Monster Who Hated Pennsylvania' met een song die ons maar niet wou loslaten. Tom was blijkbaar ook een single, voor zover dat tegenwoordig nog iets wil betekenen. Mooie ritmiek in dit nummer, waarin zijn warme stem mooi vervloeit met de akoestische gitaar.

Een verhaal voor en over mensen die vastbesloten zijn om zich niet te laten breken door de omstandigheden. Klinkt behoorlijk coronaproof dus: “Can you not see that your audience is leaving / They were crushed in the foyers / unable to find seating / The ushers in protest for the tears they planned on keeping / Will soon turn to rivers not worthy of drinking.”